διαμονη στην Αντίπαρο

1. Διακοπές στην Αντίπαρο

Η Αντίπαρος (αρχ. Ωλίαρος) είναι μικρό νησί του Νοτίου Αιγαίου στην καρδιά των Κυκλάδων, το οποίο απέχει λιγότερο από ένα ναυτικό μίλι από την όμορφη Πάρος, με το λιμένα της οποίας συνδέεται με μικρό τοπικό καραβάκι. Στην νησίδα Σαλιαγκός βρίσκεται ο αρχαιότερος οικισμός των Κυκλάδων, ενώ το Δεσποτικό, ακατοίκητη νήσος στα νοτιοδυτικά της Αντιπάρου, αποτελεί τόπο μεγάλης αρχαιολογικής σημασίας.

Η Κοινότητα Αντιπάρου ιδρύθηκε το 1914 και προήχθη σε Δήμο το 2010 με την εφαρμογή του σχεδίου νόμου «Καλλικράτης», βάσει της αρχής του «κάθε νησί και δήμος». Καταλαμβάνει δε έκταση 34,8 τ.χμ. συμπεριλαμβάνοντας τη νήσο της Αντιπάρου, το Δεσποτικό και το Στρογγυλό. Αριθμεί, σύμφωνα με την απογραφή του 2001 1.037 μόνιμους κατοίκους και έχει πυκνότητα 29 κατοίκους ανά τ.χμ. Η οικονομία του νησιού βασίζεται στον τουρισμό, την αλιεία, την κτηνοτροφία και λιγότερο στη γεωργία στον κάμπο και στις βορειοανατολικές πεδινές εκτάσεις της.

Είναι γνωστή για τη χαρακτηριστική κυκλαδίτικη ομορφιά με τις λευκές κατοικίες, τα λιθόστρωτα σοκάκια και τις όμορφες μπουκαμβίλιες που ανθούν στις αυλές των σπιτιών. Αποτελεί δημοφιλές τουριστικό θέρετρο τα καλοκαίρια για Έλληνες και Ευρωπαίους επισκέπτες, αλλά και τόπο επένδυσης Αμερικανών παραθεριστών.

Ο κεντρικός οικισμός εντοπίζεται στο βορειοανατολικό άκρο του νησιού, απέναντι από την Πούντα της Πάρου με την οποία συνδέεται με φέρρυ. Το ιστορικό κέντρο εντοπίζεται στο ενετικό Κάστρο της Αντιπάρου, το οποίο συνδέεται μέσα από το εμπορικό δρομάκι με το γραφικό πορθμείο στην παραλιακή.

Άλλοι γνωστοί οικισμοί είναι ο παραθεριστικός οικισμός του Αϊ-Γιώργη στο νοτιοδυτικό άκρο, ο οποίος και έχει ενταχθεί στο σχέδιο πόλης, ο Σωρός και ο Κάμπος, ενώ γνωστές παραλίες της ευρύτερης περιοχής του κέντρου είναι οι Ψαραλυκιές, ο Σιφνέϊκος γιαλός και η παραλία του camping.

ΤΑ ΚΑΡΑΒΑΚΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΠΑΡΟ

Το καλοκαίρι, κάθε μιση ώρα φεύγει ένα καραβακι από την Πούντα της Πάρου προς την Αντίπαρο, αυτό το καραβάκι παίρνει και οχήματα, το ταξίδι είναι ακριβώς 9 λεπτάκια. Το ατομικό εισητήριο κοστίζει 1,20 ευρώ, το εισητήριο για το αυτοκίνητο 10 ευρώ, ενώ για μηχανάκι 3 Ευρώ. Τα εισητήρια κόβονται επάνω στο καραβάκι. Επίσης μπορείτε να πάρετε το καραβάκι από το λιμάνι της Παροικιας για να φτάσετε στην Αντίπαρο αλλά το καραβάκι από την Παροικιά δεν παίρνει οχήματα. Το ατομικό εισητήριο κοστίζει 5 Ευρώ και το ταξίδι είναι μόλις 30 λεπτά.

Αν έχετε κάποια απορία ή χρειάζεστε κάποια πληροφορία, μπορείτε να επικοινωνήσετε με το: [email protected] Μπορούμε να οργανώσουμε τις διακοπές σας στην Ελλάδα, τα εισητήρια σας, την διαμονή σας, τις δραστηριότητες σας καθως και πολλά ακόμα! Μπορούμε να οργανώσουμε τις διακοπές σας στην Ελλάδα, τα εισητήρια σας, την διαμονή σας, τις δραστηριότητες σας καθως και πολλά ακόμα! ή να τηλεφωνήσετε στα τηλέφωνα +30 22840 24879 / 69 34 620 501 και θα χαρούμε να σας ακούσουμε!!!

Αντίπαρος . . . Τι άραγε, θα πρέπει να περιμένει ο ανυποψίαστος ταξιδιώτης από ένα μικρό, βραχώδες νησί στο κέντρο των Κυκλάδων; Φυσικά το περίφημο σπήλαιο του… Η Αντίπαρος όμως είναι μόνο το σπήλαιο; Τι νιώθει ο  επισκέπτης, όταν μαθαίνει πως σ’ ένα από τα νησάκια δορυφόρους της βρέθηκε ο αρχαιότερος οικισμός στις Κυκλάδες;

Ποιες είναι οι εντυπώσεις του όταν, πλησιάζοντας το λιμάνι, βλέπει να τον υποδέχονται ταυτόχρονα τα κάτασπρα, φιλόξενα σπίτια, αλλά και το ήρεμο τοπίο; Σε ποιον δε θα φουντώνε η σφοδρή επιθυμία να περιδιαβεί τα δρομάκια, να γνωρίσει τον τόπο, να εξερευνήσει, να μάθει τι υπάρχει από την άλλη πλευρά;

Κάπως έτσι ξεκινά η γνωριμία με την Αντίπαρο, την Ωλίαρο των Αρχαίων… Ένα νησί που εντυπωσίασε βαθιά όσους το γνώρισαν με τις πολλές εκπλήξεις που κρύβει.

Εκτός από τη μαγεία που θα νιώσει όταν βρεθεί στο σπήλαιο, ο επισκέπτης θα ανακαλύψει τη χρυσή άμμο στις θαυμάσιες παραλίες του νησιού με τα γαλανά νερά, θα διασκεδάσει με τα διάφορα θαλάσσια σπορ, θα ασχοληθεί με το ψάρεμα στις πολλές κατάλληλες τοποθεσίες, θα γνωρίσει τα καφενεία και τα ταβερνάκια που, αραδιασμένα στην προκυμαία, τον περιμένουν φιλόξενα, τις πολλές επιλογές για νυχτερινή διασκέδαση, την καλοσύνη και την ευγένεια των κατοίκων.

2. Δραστηριότητες στην Αντίπαρο

Καταδύσεις στην Αντίπαρο

Θέλετε να ξεφύγετε από το πλήθος στα γαλάζια νερά της Αντιπάρου, Εξερευνήστε υφάλους του νησιού σε νερά με ορατότητα από 30 έως 40 μέτρα, η εμπειρία της πλούσιας πολύχρωμη θαλάσσια ζωή και να παρακολουθήσουν τις ακτίνες του ήλιου κατάδυση στο απέραντο γαλάζιο!

Έχουμε κάτι να σου προσφέρουμε αν είναι η πρώτη σου φορά ή αν είσαι εξιδικευμένος με τις καταδύσεις!  Επικοινωνία: [email protected] και  +30 6983 159452

Ενοικιάστε βάρκα ή σκάφος στην Αντίπαρο

Θέλετε να κάνετε ένα ταξίδι μόνοι σας; έχουμε μια μεγάλοι συλλογή από σκάφοι αναψυχης και μικρες βάρκες για όλα τα γούστα! Πιο λογικές τιμές, αποκλείεται να βρείτε! Ρωτήστε μας!!!

Μπορούμε να οργανώσουμε τις διακοπές σας στην Ελλάδα, τα εισητήρια σας, την διαμονή σας, τις δραστηριότητες σας καθως και πολλά ακόμα!

Contact: [email protected]      +30 69 34 620 501 / +30 22840 24 879

ΕΚΔΡΟΜΕΣ

Από τον Αγ.Γεώργιο απολαύστε ημερήσια εκδρομή με το ταχύπλοο Σαργός, στις παρθένες παραλίες του Δεσποτικού και στις θαλάσσιες σπηλιές-Επιτάφιος.

Από το λιμάνι της Αντιπάρου:

Με το εκδομικό καίκι θύελλα γλεντήστε με ούζο και μεζέ κάνοντας το γύρω της Αντιπάρου.

Με ορμητήριο την Αντίπαρο και κάνοντας ημερίσιες οργανωμένες και μη εκδρομές, επισκεφτείτε τα γύρω νησιά, Πάρο, Νάξο, Δήλο, Μύκονο, Κουφονήσια, Σαντορίνη.

 

Μπορείτε να βρείτε πολλές ακόμα δραστηριο΄τητες στο απέναντι νησί της Πάρου, μόλις 5 λεπτά με το καραβάκι από την Αντίπαρο.

3. Οι παραλίες στην Αντίπαρο

Όποιος πλησιάζει την Αντίπαρο από τα βόρεια, νιώθει πως το νησί έχει στείλει προπομπούς —ή μήπως φύλακες;— να τον προϋπαντήσουν. Κι αυτό γιατί το βορειότερο ακρωτήριο της Αντιπάρου, το Βορεινό, αλλά και όλη η ακτή του νησιού, μοιάζουν να προεκτείνονται προς βορρά.

Ακριβώς απέναντι από το Βορεινό εκτείνεται η νησίδα Διπλό, που χωρίζεται από τα παράλια της Αντιπάρου με στενό πέρασμα — με πλάτος μόλις 150 μέτρα και βάθος μισό μέτρο περίπου στο στενότερο και ρηχότερο τμήμα. Ολόκληρη σχεδόν η βόρεια ακτή της Αντιπάρου είναι μια θαυμάσια αμμουδιά σε απόσταση πέντε περίπου λεπτών από την πόλη, η οποία συγκεντρώνει πλήθος κολυμβητών. Σε αυτήν βρίσκεται και το κάμπινγκ του νησιού. Αν θελήσει κανείς να απολαύσει τη θέα όλης της βόρειας ακτής και τον κόσμο ξαπλωμένο στην ζεστή άμμο, δεν έχει παρά να διαβεί το στενό περπατώντας και να βγει στην παραλία του Διπλού. Πόσα είναι αλήθεια τα μέρη στον κόσμο όπου μπορεί κάποιος να πάει περπατώντας στον αμμώδη βυθό από ένα νησί σε ένα άλλο; Το έδαφος στο Διπλό είναι ομαλό και η εξερεύνηση του προσφέρει ευχάριστες εκπλήξεις, από τη συνάντηση μ’ ένα αγριοκούνελο —παλιά υπήρχαν πολλά— μέχρι την ανακάλυψη κάποιας μικρής, ερημικής και χαριτωμένης παραλίας, όπως εκείνη στη βορειοδυτική του ακτή, που βρέχεται από το ανοικτό πέλαγος.

Βορειοανατολικά του Διπλού ορθώνεται ο μονοκόμματος όγκος της νησίδας Κάβουρας — η οποία επίσης ενώνεται με το Διπλό με αμμώδη αβαθή. Τα βόρεια και ανατολικά παράλια της νησίδας περιβάλλονται από αμμώδη αβαθή και βράχους που είτε προβάλλουν είτε παραμένουν κρυμμένοι κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Αντίθετα, τα νοτιοανατολικά της παράλια σχηματίζουν, μαζί με τα βορειοανατολικά της νησίδας Διπλό, έναν φιλόξενο ορμίσκο, ανοικτό προς την ανατολή, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αγκυροβόλιο για μικρά σκάφη.

Βορειοδυτικά της νησίδας Κάβουρας και σε απόσταση διακοσίων μέτρων αναδύεται ο μονοκόματος όγκος του Κόκκινου Τούρλου, ενώ 360 μέτρα βορειοανατολικά ορθώνεται η βραχονησίδα Μαύρος Τούρλος. Από μακριά, οι δύο όγκοι δίνουν την εντύπωση προϊστορικών θαλάσσιων τεράτων που ακίνητα εποπτεύουν τη θάλασσα. Βόρεια της βραχονησίδας Μαύρος Τούρλος βρίσκονται οι τρεις νησίδες του Αγίου Σπυρίδωνος, τα Σπυριδονήσια.

Ανάμεσα στο βόρειο άκρο της Ανηπάρου και στις δυτικές ακτές της Πάρου ανοίγεται η βόρεια είσοδος του στενού της Αντιπάρου. Τη δυτική πλευρά της στολίζουν τρεις νησίδες. Στα καθαρά παράλια μιας από αυτές, στο Σάλιαγκο (ή Μεσακό νησάκι), ανασκάφηκε ο αρχαιότερος οικισμός των Κυκλάδων. Νότια του Σάλιαγκου, στο μέσον περίπου του κυρίως στενού της Αντιπάρου, βρίσκεται η νησίδα Ρεμματονήσι ή Μπουδαριά ή Κάτω Νησί, 360 μέτρα από την ακτή της Αντιπάρου. Νότια της νησίδας η θάλασσα κρύβει ύπουλους βράχους και επικίνδυνα αβαθή. Έτσι, ο διάπλους του στενού είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος για έναν άπειρο ναυτικό.

Η νότια είσοδος του στενού της Αντιπάρου είναι πιο φιλόξενη για τους ναυτικούς. Στολίζεται από μια αλυσίδα τριών νησίδων που είναι γνωστή με την ονομασία Παντιερονήσια, ενώ βορειότερα, ο βραχώδης ύφαλος Αναβάθη σημαδεύει το μέσο της απόστασης Πάρου – Αντιπάρου. Το στενό της Αντιπάρου προσφέρει στον ταξιδιώτη το εντυπωσιακό θέαμα μιας λωρίδας θάλασσας, διακοσμημένης περίτεχνα με νησίδες, βραχονησίδες, βράχους και υφάλους, που μαρτυρούν ότι πριν από λίγες χιλιάδες χρόνια Πάρος και Αντίπαρος αποτελούσαν ένα νησί.

Οι ανατολικές ακτές της Αντιπάρου έχουν τη δική τους ομορφιά. Η θάλασσα αλλού προχωρεί στην αγκαλιά της ξηράς, σχηματίζοντας ορμίσκους, κι αλλού αγκαλιάζει η ίδια γλώσσες ξηράς, μικρά ακρωτήρια. Στο βορειοανατολικό άκρο της Αντιπάρου σχηματίζεται ένας γραφικός ορμίσκος, στα νοτιοδυτικά παράλια του οποίου απλώνεται το όμορφο χωριό της Αντιπάρου (Κάστρο) με το γεμάτο μικρά σκάφη όμορφο λιμάνι του, το Μώλο. Στο βόρειο τμήμα του όρμου υπάρχει η πιο ρηχή αμμουδιά του νησιού, τα Καλούδια.

Στο νότιο άκρο της πόλης,ί απέναντι από την Πούντα της Πάρου, εκτείνεται η ωραιότερη παραλία του νησιού, η Ψαραλυκή, με χρυσαφένια άμμο που την πυρώνει ο ήλιος και πεύκα, μόλις λίγα μέτρα από το νερό, που προσφέρουν σκιά και δροσιά.

Οδηγώντας στον παραλιακό δρόμο προς το σπήλαιο, απολαμβάνεις μια θάλασσα στην οποία τα βαθιά και τα αβαθή σημεία εναλλάσσονται και σχηματίζουν μια πραγματική σκακιέρα μέχρι και 300 μέτρα από την ακτή. Η φυση παίζει λες κάποια τρελή παρτίδα με πάμπολλα πιόνια καθώς τα νερά είναι σπαρμένα βράχους που άλλοτε ξεμυτίζουν κι άλλοτε όχι.

Περίπου 3,5 χιλιόμετρα νότια του βορειοανατολικού άκρου του νησιού και σε απόσταση 250 μέτρων από την ακτή, υπάρχει η βραχονησίδα Αγιος Αντώνιος με το ομώνυμο εκκλησάκι, ενώ απέναντι της σχεδόν η εκκλησία της Αγίας Κυριακής. Νοτιότερα βρίσκεται το ακρωτήριο Γλυφό, με τον ομώνυμο όρμο και μια θαυμάσια παραλία. Από αυτό το σημείο ξεκινούν άγονοι ορεινοί όγκοι και η ακτή συνεχίζεται προς νότο εχθρική, μέχρι το ακρωτήριο Άκακος. Νότια από το ακρωτήριο σχηματίζεται ο ανοικτός όρμος Περαματάκι. Στο βόρειο τμήμα του βρίσκεται το Απάντημα, επίνειο του οικισμού Σωρός. Κοντά στην όμορφη, λίγο βραχώδη παραλία με τα κατακάθαρα νερά, υπάρχουν ταβερνάκια με φρέσκο ψάρι και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Προς το εσωτερικό του ακρωτηρίου βρίσκεται το στόμιο του σπηλαίου της Αντιπάρου, ψηλά πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Στη νοτιοδυτική του ακτή βρίσκεται η προβλήτα από την οποία φορτωνόταν παλιότερα το μετάλλευμα του νησιού στα πλοία.

Νότια του όρμου Περαματάκι εκτείνεται η στενή προεξοχή που αποτελεί το νότιο άκρο της Αντιπάρου. Έχει μήκος κοντά 4 χιλιόμετρα και πλάτος περίπου ένα, είναι ορεινή και καταλήγει στο ακρωτήριο Πεταλίδα ή Κάβος Σκύλος. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο όρμος Σωστής, με το μικρό εκκλησάκι του Αγίου Σώστη και το ακρωτήριο Σώστης, όπου υπάρχει η μονή της Φανερωμένης.

Ανάμεσα στις νοτιοδυτικές ακτές της Αντιπάρου και το μικρό νησί Δεσποτικό σχηματίζεται ο στενός δίαυλος Όρμος Δεσποτικού. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αγκυροβόλιο, καθώς προστατεύει τα σκάφη από όλους τους καιρούς, εκτός των νοτίων. Το βορειοδυτικό στόμιο του καλύπτει η νησίδα Τσιμηντήρι ή Κοιμητήρι, το ανατολικό άκρο της οποίας ενώνεται με την ακτή της Αντιπάρου με αβαθή. Τη νότια είσοδο στον όρμο Δεσποτικού σημαδεύουν ένα μικρό ακρωτήριο στην αντιπαριανή ακτή και το απότομο ακρωτήριο Κούτσουρας στο ανατολικότερο άκρο του Δεσποτικού, που την κορυφή του στέφει ο φάρος του. Τα παράλια της Αντιπάρου στον όρμο του Δεσποτικού είναι ομαλά, ενώ στο βόρειο τμήμα τους υπάρχει ο μικρός οικισμός του Αγίου Γεωργίου. Η θαυμάσια παραλία του προσφέρεται για κολύμπι και ηλιοθεραπεία με θέα τον βραχώδη όγκο του Δεσποτικού. Στον οικισμό, ο οποίος κατοικείται μόνο το καλοκαίρι, υπάρχουν ωραία ταβερνάκια και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Όσοι αγαπούν το περπάτημα μπορούν να ανεβούν στο λόφο και θα δουν στα βορειοανατολικά την είσοδο του σπηλαίου, σαν μαύρη κηλίδα στη πλευρά του λόφου. Η πεζοπορία, μαζί με λίγη άνετη ορειβασία, συνολικής διάρκειας δυόμισι ωρών μέχρι το σπήλαιο, θα ενθουσιάσει τους λάτρεις της φυσικής ζωής καθώς προσφέρει, εκτός της ελαφριάς άσκησης στον καθαρό αέρα, και μια θαυμάσια άποψη του, λιτού στην ομορφιά του, ορεινού τοπίου του νησιού. Αυτό το δρόμο ακολουθούσαν παλαιότερα όσοι ήθελαν να το επισκεφτούν, όταν ο καιρός δεν επέτρεπε τη δια θαλάσσης μεταφορά.

Το νησάκι Δεσποτικό (Επισκοπή), η Πρεπέσινθος των αρχαίων, έχει έκταση 6,6 τετρ. χλμ. και μήκος 5,4 χιλιόμετρα περίπου, ενώ το μέγιστο πλάτος του είναι κάπου 3 χιλιόμετρα. Είναι ακατοίκητο, ορεινό και άγονο, με καθαρές ακτές που υψώνονται απότομα πάνω από σημαντικά βάθη, τα «κρεμαστά νερά» στη γλώσσα των ναυτικών. Οι κατάλληλες για κολύμπι παραλίες βρίσκονται στις βορειοανατολικές του ακτές, στη νότια ακτή του όρμου του Δεσποτικού, κοντά στο εκκλησάκι της Παναγίας, καθώς και στον κολπίσκο Λιβάδι, στα νότια του νησιού. Στα νοτιοδυτικά του Δεσποτικού βρίσκεται η νησίδα Στρογγυλό με ψηλές, απότομες ακτές, τραχύ ορεινό και άγονο έδαφος και μεγαλύτερο υψόμετρο 187 μ. στο βόρειο τμήμα της. Στο νότιο άκρο της υπάρχει φάρος που σημαδεύει το νοτιότερο σημείο της Αντιπάρου και της ομάδας νησιών που την περιβάλλουν.

Τα δυτικά παράλια της Αντιπάρου, βόρεια του όρμου του Δεσποτικού, σχηματίζουν το στενό και μακρύ ακρωτήριο Τράχηλος, το δυτικότερο σημείο του νησιού, και στη συνέχεια προχωρούν προς τα βόρεια, όπου σχηματίζουν δύο κόλπους, οι οποίοι περιβάλλουν ένα πλατύ βραχώδες ακρωτήριο. Ο νοτιότερος από τους δύο κόλπους κρύβει μια θαυμάσια παραλία, ενώ λίγα μέτρα προς το εσωτερικό βρίσκονται δύο χαριτωμένα εκκλησάκια, τα Μοναστήρια. Τη βόρεια ακτή του βορειότερου από τους δύο κόλπους σχηματίζει το ακρωτήριο Καλόγερος, μετά το οποίο η ακτογραμμή στρέφεται προς τα ανατολικά και προχωρεί, ζωγραφίζοντας πολλούς ορμίσκους, μέχρι τον μεγαλύτερο από αυτούς, το Λιβάδι, με εκπληκτική μικρή παραλία. Στη βόρεια ακτή του Λιβαδιού υψώνεται το Βουνί, όπου υπάρχει αρχαιολογικός χώρος, ενώ όποιος δεν φοβηθεί να περπατήσει λίγο θα ανταμειφθεί από το ωραιότατο τοπίο. Η ακτή συνεχίζεται απόκρημνη προς βορρά μέχρι το σημείο όπου στρέφεται και πάλι ανατολικά, δημιουργώντας τον όρμο που είναι γνωστός ως Σιφνέικος Γιαλός, με εκπληκτική θέα και ωραία παραλία. Ο Σιφνέικος Γιαλός βρίσκεται στο ύψος του Κάστρου, σε απόσταση πέντε λεπτών με τα πόδια. Ο δρόμος που οδηγεί μέχρι εκεί έχει δεξιά και αριστερά του ταβέρνες με κήπους πνιγμένους στα φυτά, που δημιουργούν εντυπωσιακή αντίθεση με τη γυμνή από βλάστηση παραλία.

4. Τα αξιοθέατα στην Αντίπαρο

ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ: Η αρχιτεκτονική στα νησιά του Αιγαίου αποτελεί ένα φαινόμενο θαυμαστό για τον πλούτο και την πολυμορφία του. Οικισμοί που ξεκίνησαν να χτίζονται με απλά μέσα και ταπεινές προθέσεις εξελίχθηκαν σε καταξιωμένα καλλιτεχνικά έργα μοναδικής πληρότητας.  Οι βασικοί κανόνες που ίσχυσαν κατά την κατασκευή τους, η λογική, η οικονομία, οι πρακτικοί τρόποι και ο σεβασμός προς τους φυσικούς νόμους, σε συνδυασμό  με τους  εκάστοτε τοπικούς παράγοντες και την ιστορική τύχη κάθε τόπου, οδήγησαν στη δημιουργία χωριών και πόλεων άρρηκτα δεμένων με το τοπικό τους περιβάλλον.

Μερικά νησιά των Κυκλάδων αντιμετώπιζαν πάντα πρόβλημα ασφάλειας δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα. Η πειρατεία, άλλοτε σε ύφεση και άλλοτε σε έξαρση, υποχρέωνε τους κατοίκους σε συνεχή άμυνα, κάτω από όλα τα καθεστώτα και συνεχώς από το Μεσαίωνα έως και μετά την Ελληνική Επανάσταση. Ήταν φυσικό λοιπόν να πάρει η αρχιτεκτονική χαρακτήρα αμυντικό. Οι οικισμοί χτίζονταν σε φυσικές οχυρές θέσεις ή γύρω από κάποιο κάστρο, ή ολόκληρος ο οικισμός στριμωχνόταν μέσα στο στενό χώρο οχυρού περιβόλου.

Βασικό ρόλο στις εξελίξεις έπαιξαν οι Βενετοί και οι Γενουάτες που κατέβαλαν συστηματική προσπάθεια για την αμυντική θωράκιση των κτήσεων τους στο δεύτερο μισό του 15ου και στις αρχές του 16ου αιώνα.

Στην Αντίπαρο όμως ο οικισμός αντιπροσωπεύει μια τελείως ιδιαίτερη πολεοδομική πρόταση. Το κάστρο της Αντιπάρου που έχτισε ο άρχοντας Λορεντάνο είναι ο ίδιος ο οικισμός. Μια ενιαία, αυτόνομη οικιστική μονάδα. Το όλο συγκρότημα ήταν διαταγμένο γύρω από τετράγωνη αυλή, στο κέντρο της οποίας υψωνόταν κεντρικός πύργος. Από τον πύργο αυτόν σώζεται η βάση. Την περίμετρο αποτελούσαν 24 διόροφες κατοικίες με συνεχόμενο ψηλό εξωτερικό τοίχο πάχους τριών μέτρων, χωρίς μπαλκόνια ή μεγάλα παράθυρα να στολίζουν την πρόσοψη του. Η πρόσβαση στα σπίτια με τα μαρμάρινα θυρώματα γινόταν από την εσωτερική αυλή, ενώ υπήρχε μόνο μία έξοδος, στα νότια, την οποία έκλεινε γοτθικού ρυθμού πύλη που σώζεται μέχρι σήμερα. Αργότερα κτίστηκαν γύρω από τον κεντρικό αυτό πυρήνα 24 διόροφες κατοικίες και η νέα αυτή συνοικία ονομάστηκε Ξώπυργο. Δυστυχώς, το κάστρο δεν σώζεται, όμως οι κατοικίες που χτίστηκαν στη θέση του διατηρούν το σχέδιο του.

Διαβαίνοντας την πύλη του αρχαίου κάστρου, θα βρεθείς αμέσως σε άλλες εποχές, αιώνες στο Παρελθόν, σ’ ένα στενό δρομάκι με τα χορταριασμένα ερείπια του πύργου μπροστά σου. Εδώ είναι ο τόπος όπου η φαντασία καλπάζει, το δέρμα μυρμηγκιάζει, οι αισθήσεις σαν να ναρκώνονται και να ξυπνούν σ’ έναν άλλο κόσμο.

Μέσα σ’ αυτό τον περίκλειστο χώρο, στα κατοικημένα αυτά σπίτια, το μάτι δεν πάει στα χαρούμενα χρώματα των παραθύρων και των θυρών, ούτε στις κεραίες των τηλεοράσεων, στις γλάστρες, στα δείγματα της σύγχρονης ζωής. Θα καρφωθεί στη μαρμάρινη πλάκα πάνω από μια πόρτα με το οικόσημο των Αορεντάνο ή στην άλλη, με την χρονολογία 1611.

ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ: Η ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ

Το χωριό της Ανππάρου, η Χώρα ή το Κάστρο, από την ίδρυση του ελληνικού κράτους μέχρι το 1844 αποτελούσε το Δήμο Ωλιαρίων, ενώ σήμερα είναι έδρα της ομώνυμης κοινότητας της επαρχίας Πάρου. Σ’ αυτό διαμένουν οι 800 από τους 1000 κατοίκους του νησιού. Είναι χτισμένο στο μέσο σχεδόν του στενότερου τμήματος της βόρειας Αντιπάρου σε υψόμετρο 10 μέτρων.

Στον Μώλο ή Σκάλα; το λιμάνι του νησιού, κυριαρχούν τα πολύχρωμα ψαροκάικα, τα γιοτ και τα πλοία με τους τουρίστες. Ταβερνάκια, εστιατόρια, καφετέριες στον πλατύ δρόμο που περιζώνει το λιμάνι, και πιο πάνω τα σπίτια. Απέναντι από την προβλήτα ο κεντρικός δρόμος, ο παλιός λιθόστρωτος Κόμπιακας, τώρα ανακαινισμένος, αποτελεί το εμπορικό κέντρο του χωριού. Οδηγεί προς το κέντρο της παλιάς Αντιπάρου, με πλήθος μαγαζιά κάθε είδους δεξιά και αριστερά του, που διακόπτονται μόνο από το σχολείο, Δημοτικό και Γυμνάσιο, με την ευρύχωρη αυλή του, για να καταλήξει στη μοναδική, γραφική πλατεία του χωριού, στην είσοδο της εκκλησίας, τον Αη Νικόλα, τη μητρόπολη της Αντιπάρου. Από δω ένας δρόμος οδηγεί στην πύλη του κάστρου, ο δυτικός φτάνει ως τον Σιφνέικο Γιαλό και ο νότιος προχωρεί σε άλλα σπιτάκια.

Το χωριό αναπτύχθηκε με τον συνήθη άναρχο τρόπο ανάπτυξης των περισσότερων νησιώτικων οικισμών, αλλά διατήρησε και κάτι από τον παραδοσιακό νησιώτικο αέρα. Από τον κεντρικό δρόμο ξεκινούν μικρά και ήσυχα φιδογυριστά δρομάκια που αποτελούν πραγματικό λαβύρινθο. Παίρνεις ένα, προχωράς ανάμεσα στους κάτασπρους τοίχους και βρίσκεσαι σε μια αυλή πνιγμένη στο πράσινο. Πιστεύεις πως έφτασες σε αδιέξοδο, αλλά όχι, στη γωνία να τος ο δρόμος, στρίβει. Ρωτάς τους χαμογελαστούς κατοίκους, όχι, ο δρόμος δεν σταματά, συνεχίζεται πίσω από το δέντρο. Και τι δεν βρίσκεις σ’ αυτά τα δρομάκια. Μπαράκια, οικογενειακές ταβέρνες με σπιτικό φαγητό, κάποιο κατάστημα με πραμάτεια που δεν περίμενες να βρεις σε τέτοιο μέρος. Είναι σίγουρο ότι δεν πρόκειται να βαρεθείς εδώ.

Οι εκκλησίες της Αντιπάρου παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον. Μέσα στο Κάστρο υπάρχουν οι εκκλησίες του Προδρόμου και της Γεννήσεως του Χριστού. Στη γραφική πλατεία, η εκκλησία του Αγίου Νικολάου κτίσθηκε στα μέσα του 17ου αιώνα. Η κατασκευή του έγινε με έξοδα του εφημέριου του χωριού Νταμενζού, όπως φανερώνει η επιγραφή πάνω από τη δυτική θύρα του ναού: «Δ(ι) εξ(όδου) ηκ(ο)ν(ό)μ(ου)/Ντ(α)μ(έ)τζ(ου)/1703. Στο υπέρθυρο της βόρειας θύρας υπάρχει η χρονολογία 1783.

Πλάι στον Αγιο Νικόλαο υπάρχουν οι εκκλησίες Ευαγγελιστρίας και Αγίου Αθανασίου. Στην πρώτη βλέπει κανείς θαυμαστές εικόνες αγιογράφων της Κρητικής Σχολής. Ιδιαίτερα σημαντική είναι αυτή που εικονίζει την Αγία Παρασκευή και το Χριστό ως Μέγα Αρχιερέα, έργο του 17ου αιώνα. Φέρει τις επιγραφές, κάτω αριστερά: «αχξ (=1660) ΙΓ Οκτωβρίου» και δεξιότερα «Χειρ Παρθενίου ιερομόναχου του Βλαστού», ενώ στο άκρο δεξιά: «Δέησις του Δούλου του Θεού Ιωάννου ιερέως και πρωτοδίκου Αντιπάρου». Ιστορική επίσης είναι η μονόκλιτη της Αντιπάρου.

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ

Το Δεκέμβρη του 1673, ο Μαρκήσιος ντε Νουαντέλ, πρεσβευτής του Λουδοβίκου ΙΔ’ στην Κωνσταντινούπολη και λάτρης του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, βρισκόταν στην Πάρο, φιλοξενούμενος του διαβόητου πειρατή Ντανιέλ. Αυτό ήταν ένα από τα συνεχή ταξίδια του στα ελληνικά νησιά με σκοπό τη συλλογή αρχαιολογικών ευρημάτων για λογαριασμό της Γαλλίας. Στην Πάρο, και ενώ ο Νουαντέλ επέβλεπε τη φόρτωση αρχαιοτήτων για τη Γαλλία, πληροφορήθηκε ότι στο γειτονικό νησί, την Ωλίαρο, υπήρχε κάποιο κολοσσιαίο άγαλμα. Έφυγε αμέσως για το νησί με συνοδεία 500 ατόμων που την αποτελούσαν ζωγράφοι, σχεδιαστές, κτίστες, Ιησουίτες, Καπουτσίνοι, Τούρκοι και πειρατές. Έφθασε στην είσοδο του σπηλαίου παραμονή των Χριστουγέννων για να ανακαλύψει με απογοήτευση ότι το υποτιθέμενο άγαλμα δεν ήταν παρά ένας τεράστιος σταλαγμίτης. Έβαλε να τον κατεβάσουν με σκοινιά στο βάθος του σπηλαίου, και στο φως των λαμπάδων και των φαναριών είδε έκθαμβος ν’ απλώνεται γύρω του θαυμαστή η διακοσμητική γλυπτική της φύσης. Αμέσως πήρε την απόφαση να τελεστεί η θεία λειτουργία των Χριστουγέννων πάνω σε έναν τεράστιο σταλαγμίτη με περιφέρεια 18 μέτρων και ύψος 8 που από τότε ονομάστηκε «Αγία Τράπεζα». Στον φωτισμένο από 100 λαμπάδες και 400 λυχνάρια χώρο, τη λειτουργία τέλεσε, όπως αναφέρεται, ο εφημέριος του πρεσβευτή Ιωάννης Βαπτιστής ο εκ Περόννης. Στον σταλαγμίτη που χρησίμευσε ως Αγία Τράπεζα χαράχτηκε η επιγραφή:

HIC IPSE CHRISTUS ADFUIT RJUS NATALI DIE MEDIA NOCTE CELEBRATO MDCLXXIII

(«Εδώ ο ίδιος ο Χριστός γιόρτασε τα μεσάνυχτα των Χριστουγέννων 1673»)

Ο Νουαντέλ και η ακολουθία του έμειναν στο σπήλαιο τρεις μέρες και κοιμούνταν κοντά στην «Αγία Τράπεζα». Όσο όμως οι ζωγράφοι ζωγράφιζαν το σπήλαιο, άλλοι αποσπούσαν τεράστια κομμάτια σταλακτιτών και σταλαγμιτών που φορτώθηκαν στα πλοία για τη Γαλλία. Αυτή ήταν και η πρώτη μεγάλη σύληση του σπηλαίου. Αργότερα, κατά την περίοδο της ρωσικής κυριαρχίας στο νησί, το σπήλαιο υπόκειται σε δεύτερη μεγάλη σύληση. Οι σταλακτίτες και οι σταλαγμίτες που αποσπάστηκαν στολίζουν σήμερα τις προθήκες του μουσείου Ερμιτάζ στην Αγία Πετρούπολη. Το σπήλαιο ήταν γνωστό κατά την αρχαιότητα. Μέχρι τον περασμένο αιώνα υπήρχε σ’ αυτό εντοιχισμένη επιγραφή με αρχαίους ελληνικούς χαρακτήρες, που έλεγε:

ΑΠ», ΤΟ-ΔΗΜΑΡΧ…. ΚΡΗΤ…ΤΟΝ…ΤΟΥ… ΟΙΔΕ ΗΛΘΟΝ-ΜΕΝΑΝΔΡΟΣ-ΣΟΧΑΡΜ… ΜΕΝΗΚΡΑΤΟΣ-ΑΝΉΠΑΤΡΟΣ-ΙΠΠΟΜΕΔΩΝΟΣ-ΑΡΙΣΤΕΑΣ-ΦΙΛΕΑΣ-ΓΟΡΓ… ΔΙΟΓΕΝΟΣ-ΦΙΛΟΚΡΑΤΟΣ-ΟΝΗΣΙΜΟΣ

Σύμφωνα με την παράδοση, πρόκειται για συνωμότες κατά της ζωής του Μεγάλου Αλεξάνδρου, οι οποίοι ανακαλύφθηκαν και για να σωθούν κατέφυγαν στην Αντίπαρο. Ως αρχαιότερος επισκέπτης του σπηλαίου αναφέρεται ο λυρικός ποιητής από την Πάρο Αρχίλοχος (728-650 π.Χ.).

Κατά τους μεταγενέστερους χρόνους και μέχρι την επίσκεψη του Νουαντέλ, φαίνεται ότι δεν το επισκεπτόταν κανείς και ήταν γνωστό κυρίως στους κατοίκους του νησιού που το ονόμαζαν «Καταφύγι». Από τότε όμως δέχτηκε πολλούς επισκέπτες, όπως μαρτυρούν οι πολλές υπογραφές Ελλήνων και ξένων, μεταξύ αυτών και προσωπικοτήτων. Στον τελευταίο θάλαμο του σπηλαίου υπάρχει χαραγμένη η φράση:

ΟΘΩΝ Α’ – ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΤΗ 27 ΣΕΠ. 1840.

Κατά την επίσκεψη αυτή, η βασίλισσα Αμαλία έχασε το βραχιόλι της. Το βρήκε τρία χρόνια αργότερα κάποιος χωρικός, ο οποίος της το επέστρεψε και ανταμείφθηκε με 10.000 δρχ.

Από το λιμάνι της Αντιπάρου, δίπλα από το μώλο που αράζουν τα πλοία, ξεκινά ο ασφαλτοστρωμένος δρόμος που οδηγεί μέχρι το σπήλαιο. Το σπήλαιο βρίσκεται στη νοτιοδυτική κορυφογραμμή του Αγιογιαννίτικου βουνού σε ύψος 171 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας. Η γύρω περιοχή είναι βραχώδης με σημαντική κλίση και γυμνή εκτός από λίγους αραιούς θάμνους. Τη συστηματική εξερεύνηση, χαρτογράφηση και μελέτη της τουριστικής διαδρομής πραγματοποίησε το 1979 η περίφημη σπηλαιολόγος Αννα Πετροχείλου και σ’ αυτήν οφείλονται οι ονομασίες των διαφόρων χώρων του.

Το σπήλαιο είναι βαραθρώδες, με έκταση 5.600 τετραγωνικών μέτρων περίπου. Το μέγιστο βάθος του είναι 85 μέτρα περίπου, έχει μήκος 89 μέτρα και το μέγιστο πλάτος του είναι σχεδόν 70 μέτρα.

Πριν από πολλούς αιώνες, η οροφή του πρόσθιου τμήματος γκρεμίστηκε, με αποτέλεσμα τη δημιουργία της σημερινής αψιδωτής εισόδου του σπηλαίου που έχει πλάτος Μ) μέτρα και ύψος οροφής 8 μέτρα. Στον υπαίθριο και ημιυπαίθριο χώρο που δημιουργήθηκαν από την κατακρήμνιση, υπάρχουν στα δεξιά της εισόδου δύο εκκλησάκια, του Αη Γιάννη Σπηλιώτη και το μικρότερο και παλαιότερο της Ζωοδόχου Πηγής, τα οποία επικοινωνούν μεταξύ τους. Το εκκλησάκι του Αη Γιάννη ανακαίνισε το 1714 ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αρτης Νεόφυτος Μαυρομμάτης, ο οποίος και συναρμολόγησε, σύμφωνα με την παράδοση, την κομμένη στα δύο εικόνα του Αγίου, καθώς αναγνώρισε ότι αυτός ήταν ο σεβάσμιος γέροντας που εμφανίστηκε στον ύπνο του και τον θεράπευσε από βαρύτατη ασθένεια εξαιτίας της οποίας είχαν αποφασίσει οι γιατροί να του κόψουν το χέρι. Το πανηγύρι του Αη Γιαννιού που γίνεται στις 8 Μαΐου είναι γραφικότατο.

Το εμπρός μέρος της σπηλιάς, ο «Προθάλαμος», έχει μήκος 22 μέτρα, πλάτος 25 μέτρα και ύψος 8 μέτρα. Βρίσκεται σε τρία επίπεδα. Το πρώτο, η «Καλυμμένη πλατεία», που βρίσκεται και ψηλότερα, είναι στρωμένο με μπετόν και υπάρχουν γύρω γύρω παγκάκια. Το δεύτερο, ο «Κρυφός θάλαμος» χωρίζεται από το πρώτο με ένα πελώριο σταλαγμίτη, την «Πελώρια Κεντρική Κολώνα» και τους σταλαγμίτες δεξιά και αριστερά της που μοιάζουν με αγάλματα. Στην «Κολώνα» έδεναν παλιά τα σκοινιά για να κατέβουν στο κυρίως σπήλαιο. Σήμερα η κατάβαση γίνεται με τσιμεντένια σκάλα. Δεξιά των δύο πρώτων βρίσκεται το τελευταίο, και χαμηλότερα ευρισκόμενο, τμήμα του προθαλάμου που προεκτείνεται με ένα είδος διαδρόμου, στο τέλος του οποίου κιγκλιδωτή πόρτα χωρίζει τον Προθάλαμο από το κατ1 εξοχήν εσωτερικό του σπηλαίου. Στην άκρη του δεξιού τοίχου του τελευταίου τμήματος του Προθαλάμου και σε ύψος 3 μέτρα περίπου από το δάπεδο υπάρχει μικρό άνοιγμα που οδηγεί σε θάλαμο με διαστάσεις 20×10 μέτρα, γνωστό ως «Κρύπτη». Αρχαιολογικές έρευνες στο χώρο αυτό κατά το 1974-75 αποκάλυψαν όστρακα και ανθρώπινα οστά που σήμερα βρίσκονται στο Μουσείο της Πάρου. Περνώντας την κιγκλιδωτή πόρτα βρίσκεσαι σ’ ένα τεράστιο και πολύ κατηφορικό θάλαμο που διακρίνεται σε τρεις «αίθουσες».

Η πρώτη αίθουσα ή «Θάλαμος των πέτρινων καταρρακτών» έχει διαστάσεις 17χ 27×10 μέτρα και πλούσιο σταλακτιτνκό και σταλαγμιτικό διάκοσμο. Την ονομασία του την πήρε από το μεγαλοπρεπή και θαυμαστό στολισμό προς το δεξιό τοίχο του, όπου υπάρχουν πανέμορφες άλωνες και σταλακτίτες σαν καταρράκτες.

Η δεύτερη αίθουσα ή «Θάλαμος του καθεδρικού ναού» βρίσκεται 25 μέτρα χαμηλότερα από την πρώτη. Οι διαστάσεις της είναι 33x20x30 μέτρα. Εδώ έγινε η λειτουργία των Χριστουγέννων. Δεξιά υπάρχουν ολόλευκα σταλαγμιτικά συγκροτήματα και από πάνω τους κρεμαστοί «πολυέλαιοι». Πιο πέρα βρίσκεται ο σχηματισμός που εύστοχα ονομάστηκε «Μαύρος καταρράκτης» και απέναντι του σειρά από σταλαγμίτες, από τους οποίους ο χαμηλότερος είναι η περίφημη «Αγία Τράπεζα». Στη μια άκρη της αίθουσας αυτής και ένα μέτρο πιο χαμηλά υπάρχει μικρότερη αίθουσα με ωραιότατο σταλαγμίτη, την «Ομπρέλα». Η αίθουσα ονομάζεται «Αίθουσα του Βαράθρου» επειδή υπάρχει τρύπα διαμέτρου δύο μέτρων και βάθους περίπου 7-8 μέτρων. Η τρίτη αίθουσα αποκαλείται «Βασιλική», εξαιτίας της επίσκεψης του βασιλιά Όθωνα και της βασίλισσας Αμαλίας, και βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο. Οι διαστάσεις της είναι 27x50x20 μέτρα. Δεν έχει ιδιαίτερα εντυπωσιακό στολισμό, αλλά είναι επιβλητική.

Στο σπήλαιο δεν υπάρχει σημαντική σπηλαιόβια πανίδα, παρά λίγα μανιτάρια και ζωύφια. Δεν υπάρχουν ούτε νυχτερίδες!

Οι μελέτες που έγιναν έδειξαν ότι το σπήλαιο δεν παρουσιάζει στατικά προβλήματα, ενώ και η σκάλα που κατασκευάστηκε επιτρέπει πλέον την εύκολη κατάβαση. Το σπήλαιο δέχεται περίπου 4Ο.ΟΟΟ επισκέπτες κάθε καλοκαίρι.

Το εκπληκτικό σπήλαιο διανοίχτηκε ως επί το πλείστον σε μαρμαρυγιακούς οχιστόλιθους, πάνω στους οποίους επίκεινται ασβεστόλιθοι. Πιθανότατα δημιουργήθηκε κατά την Τριτογενή Περίοδο. Το σπήλαιο είναι βαραθρώδες εξαιτίας της διέλευσης και συσσώρευσης μεγάλων ποσοτήτων νερού που κατέφαγε τα λιγότερο ανθεκτικά πετρώματα. Αργότερα, κατά την Τεταρτογενή, το σπήλαιο έπαψε να δέχεται τόσο μεγάλες ποσότητες νερού, ενώ όσο νερό υπήρχε στο εσωτερικό του διέφυγε από οχετούς και βάραβρο. Άρχισε τότε η σταγονορροή που δημιούργησε, με την πάροδο του χρόνου, όλο το στάλα κτιτικό και σταλαγμιτικό στολισμό του. Εξαιτίας των διαφορών στην επιφανειακή κλίση του εδάφους, η οποία επηρεάζει τη σταγονορροή, ο στολισμός είναι εντονότερος στις δύο πρώτες αίθουσες του σπηλαίου (μεγαλύτερη σταγονορροή) απ’ ό,τι στην τρίτη.

5. Τα χωριά και οι οικισμοί στην Αντίπαρο

Η πόλη της Αντιπάρου είναι η πρωτεύουσα του νησιού. Ο Σορός είναι ένας μικρός παραθαλάσσιος οικισμός, που προσφέρει πολλά τουριστικά καταλύματα, ένα μινι-μαρκετ και πολλές ταβέρνες και εστιατόρια.

Ο Αί Γεωργιος είναι άλλος ένας παραθαλάσσιος οικισμός στην Αντίπαρο ο οποίος προσφέρει κάποιες καλές επιλογές διαμονής και έναν από τις καλύτερες ψαροταβέρνες στο νησί, τον “Captain Pipinos”.

6. Η ιστορία και η μυθολογία της Αντιπάρου

Σε γενικές γραμμές μπορεί να ειπωθεί πως η ιστορία της Αντιπάρου συνδέεται στενά με αυτήν της Πάρου, από την απώτατη ακόμα αρχαιότητα.

Προϊστορία

Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, ο άνθρωπος ξεκίνησε την εγκατάσταση του στα κυκλαδίτικα νησιά στις αρχές της Νεώτερης Νεολιθικής Περιόδου, που άρχισε πριν από 5.300 χρόνια περίπου. Ο παλαιότερος γνωστός οικισμός στις Κυκλάδες βρέθηκε στη νησίδα Σάλιαγκος, που απέχει 500 μέτρα από το χωριό της Αντιπάρου και έχει 100 μέτρα μήκος (από βορρά προς νότο) και 50 μέτρα πλάτος (από ανατολή σε δύση). Ωστόσο, μια και κατά τη Νεολιθική Περίοδο το επίπεδο της θάλασσας ήταν κατά 6 τουλάχιστον μέτρα χαμηλότερο από το σημερινό, τότε ο Σάλιαγκος ήταν μια χαμηλή χερσόνησος του ισθμού που ένωνε την Πάρο με την Αντίπαρο.

Ο οικισμός του Σάλιαγκου, ίχνη του οποίου πρώτος εντόπισε το 1961 ο έφορος αρχαιοτήτων Νικόλαος Ζαφειρόπουλος και έφεραν στο φως το 1964 οι Άγγλοι αρχαιολόγοι Τζων Έβανς και Κόλιν Ρένφριου, καλύπτει ολόκληρο το νησί και χρονολογείται τουλάχιστον από τα τέλη της 5ης χιλιετίας π.Χ. περίπου. Τον αποτελούσαν ορθογώνιες κατοικίες με λίθινα θεμέλια, που τις περιέβαλλε τείχος. Το έργο της κατασκευής αμυντικού τείχους απαιτεί συντονισμένη συλλογική προσπάθεια, γεγονός που αποδεικνύει ότι στις Κυκλάδες είχαν ήδη αρχίσει οι διαδικασίες εκείνες που θα οδηγούσαν αργότερα, κατά την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού, στην ίδρυση πόλεων. Οι κάτοικοι του οικισμού κατασκεύαζαν τα εργαλεία τους και τις αιχμές των βελών τους από οψιδιανό. Φαίνεται μάλιστα ότι η κατεργασία του οψιδιανου γινόταν σε πολύ μεγαλύτερη έκταση από όση θα δικαιολογούσαν οι τοπικές ανάγκες, γεγονός που δείχνει ότι ο οικισμός του Σάλιαγκου αποτελούσε κέντρο κατεργασίας και εμπορίας του οψιδιανου της Μήλου. Οι κάτοικοι του ασχολούνταν επίσης με την αλιεία, την κτηνοτροφία, την καλλιέργεια σιτηρών, την αγγειοπλαστική και την καλαθοπλεκτική. Στο Σάλιαγκο βρέθηκαν ακόμη κουτάλια από μύδια, αρκετές αξίνες και εργαλεία από κόκκαλο, αγγεία και ειδώλια. Από τα αγγεία που βρέθηκαν στο Σάλιαγκο, τα περισσότερα μοιάζουν με φρουτιέρες· είναι από σκούρο πηλό και λευκή γραμμική διακόσμηση, ανοιχτά, με περίγραμμα ευθύγραμμο, καμπύλο ή γωνιώδες, και έχουν επίπεδη βάση ή, πιο συχνά, ψηλό πόδι. Ανάμεσα στα ειδώλια που βρέθηκαν στο Σάλιαγκο περιλαμβάνεται και η «Παχύσαρκη κυρία του Σάλιαγκου», το αρχαιότερο μαρμάρινο ειδώλιο που έχει βρεθεί μέχρι τώρα στις Κυκλάδες. Δείγματα των τεχνουργημάτων αυτών μπορεί να θαυμάσει κανείς στο Μουσείο της Πάρου. Μαρτυρούν ότι, αν και ο νεολιθικός πολιτισμός των Κυκλάδων παρουσιάζει ομοιότητες με τους συγχρόνους του, ιδιαίτερα εκείνον της Πελοποννήσου, εμφανίζει ιδιαίτερο χαρακτήρα στην τέχνη του.

Δυστυχώς, ελάχιστες άλλες θέσεις του λεγόμενου Πολιτισμού του Σάλιαγκου έχουν διασωθεί. Πολύ λίγα πράγματα είναι γνωστά τόσο για την κοινωνία και τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των ανθρώπων αυτών, όσο και για την προέλευση τους.

Αργότερα, κατά την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού, ο πολιτισμός των Κυκλάδων αποκτά πολύ πιο έντονο νησιωτικό χαρακτήρα. Την 3η χιλιετία π.Χ. αρχίζει και η μεγάλη ανάπτυξη τοι! πολιτισμού στην Πάρο, την Αντίπαρο, αλλά και στο Δεσποτικό. Τάφους που ανάγονται στην περίοδο 3000-2500 π.Χ. πρωτοανακάλυψαν στην Αντίπαρο το 1883 ο Αγγλος αρχαιολόγος Μπεντ και οι αδελφοί Σουάν, που έκαναν ανασκαφές σης θέσεις Απάντημα, Σωρός και Πεταλίδες. Ευρήματα των ανασκαφών αυτών εκτίθενται σήμερα σε μουσείο του Αονδίνου. Το 1897, ο θεμελιωτής της ελληνικής προϊστοριολογίας, ο αρχαιολόγος Χρήστος Τσούντας, έκανε ανασκαφές στην Αντίπαρο, στις θέσεις Απάντημα, Σωρός; Πεταλίδα και Κρασάδες, ανακαλύπτοντας νεκροταφεία, αγγεία και μαρμάρινα ειδώλια. Ευρήματα από τις ανασκαφές αυτές εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας. Ο Χρήστος Τσούντας πραγματοποίησε επίσης ανασκαφές στο

Δεσποτικό, όπου ανακάλυψε δύο πρωτοκυκλαδικά νεκροταφεία στις τοποθεσίες Λιβάδι και Ζουμπάρια και επισήμανε λείψανα προϊστορικού οικισμού στη θέση Χειρόμυλοι. Υποστήριξε πως στα δύο αυτά νησιά, κατά την 3η π.Χ. χιλιετία, ο πληθυσμός ζούσε σε μικρούς οικισμούς που βρίσκονταν σχετικά μακριά ο ένας από τον άλλο. Νεώτερες έρευνες πραγματοποίησε στο νησάκι το 1959 η Αρχαιολογική Υπηρεσία, υπό τον διευθυντή αρχαιοτήτων Νικόλαο Ζαφειρόπουλο. Οι έρευνες επιβεβαίωσαν το μέγεθος των πρωτοκυκλαδικών οικισμών και, επιπλέον, έφεραν στο φως αρχιτεκτονικά λείψανα αρχαϊκών και ρωμαϊκών χρόνων. Στη θέση Μάνδρα εντοπίστηκε ένας δωρικού ρυθμού ναός της ιστορικής περιόδου από λευκό μάρμαρο, ο οποίος μελετήθηκε το 1980. Παρ’ όλα αυτά, τα υπάρχοντα μέχρι σήμερα στοιχεία για την κατοίκηση του Δεσποτικού κατά την ιστορική περίοδο είναι ελάχιστα. Γι’ αυτό και είναι μεγάλης σημασίας τα ανακαλυφθέντα τμήματα ενός κούρου και το μισοτελειωμένο μαρμάρινο κεφάλι ενός μικρού αγαλματιδίου του τρίτου τέταρτου του 6ου π.Χ. αιώνα που ήδη εκτίθετρι στο Μουσείο Κυκλαδικής και Αρχαίας Ελληνικής Τέχνης στην Αθήνα.

Ιστορικοί χρόνοι

Οι πρώτοι κάτοικοι της Αντιπάρου κατά τους ιστορικούς χρόνους ήταν Φοίνικες από τη Σιδώνα, τους οποίους διαδέχθηκαν διάφοροι κατακτητές. Στην αρχαιότητα η Αντίπαρος ήταν γνωστή ως Ωλίαρος και με αυτή την ονομασία την αναφέρει ο Έλληνας γεωγράφος του 3ου π.Χ. αιώνα Ηρακλείδης ο Κριτικός (ή Κρητικός) στο έργο του «Περί νήσων». Το έργο αυτό δυστυχώς δεν σώζεται, αλλά σχετικό με την Αντίπαρο απόσπασμα σώζει ο σπουδαίος γραμματικός της πρωτοβυζαντινής περιόδου (αρχές 6ου μ.Χ. αιώνα) Στέφανος Βυζάνηος: «…Ωλίαρος των Κυκλάδων μία, περί ης Ηρακλείδης ο Ποντικός εν τω περί νήσων ούτω φησίν. Ωλίαρος Σιδωνίων άποικος, απέχουσα

Πάρου σταδίούς νη’». Είναι ενδιαφέρον ότι ο Βυζαντινός γραμματικός αναφέρει λανθασμένα το όνομα του αρχαίου Έλληνα γεωγράφου, συγχέοντάς τον με τον φιλόσοφο του 4ου π.Χ. αιώνα Ηρακλείδη από την Ηράκλεια του Πόντου. Την Ωλίαρο ακόμη αναφέρουν ο Έλληνας γεωγράφος και ιστορικός Στράβωνας (67 π.Χ.-23 μ.Χ.), στο Γ βιβλίο των «Γεωγραφικών» του: «…Κίμωλον και Πρεπέσινθον και Ωλίαρον… Τας μεν ουν άλλας των δώδεκα νομίζω, την δε Πρεπέσινθον και Ωλίαρον και Γύαρον ήττον», αλλά και ο Λατίνος συγγραφέας Πλίνιος (23-79 μ.Χ.) στον 4ο τόμο της «Φυσικής   Ιστορίας» του. Αξίζει να σημειωθεί ότι και οι δύο αυτοί συγγραφείς αναφέρουν επίσης την Πρεπέσινθο, δηλαδή το Δεσποτικό. Η πρώτη αναφορά της Αντιπάρου με τη σημερινή ονομασία της γίνεται μόλις τον 13ο αιώνα. Η λέξη όμως είναι αρχαία, καθώς, σύμφωνα με τη μυθολογία, ο Αντίπαρος ήταν ένας από τους 50 γιους του Αίγυπτου, ο οποίος δολοφονήθηκε, όπως και 48 από τα αδέλφια του, από τη σύζυγο του Κριτομηθέα, μία από τις 50 Δαναΐδες.

Νεώτερη ιστορία

Κατά τους βυζαντινούς χρόνους και μέχρι τις αρχές του 13ου αιώνα, οι πληροφορίες για την ιστορία της Αντιπάρου σπανίζουν, γνωρίζουμε όμως ότι όλη αυτή την περίοδο,  και μέχρι την Ελληνική Επανάσταση του 1821, το νησί υποφέρει από τις επιδρομές πειρατών από την Αλγερία, την Κρήτη, τη Μάνη, την Κεφαλλονιά και αλλού. Οι συχνές αυτές επιδρομές μαρτυρούνται τόσο από τις αυξομειώσεις του πληθυσμού της, που έφταναν μέχρι και την ερήμωση σχεδόν του νησιού, όσο και από τα λείψανα των αμυντικών έργων που είχαν κατά καιρούς ιδρύσει οι διάφοροι άρχοντες της Αντιπάρου για την προστασία των κατοίκων.

Το 1207, την Αντίπαρο κατέλαβε ο ανηψιός του δόγη της Βενετίας Ερρίκου Δάνδολου, Μάρκος Α’ Σανούδος, ο οποίος μετέσχε στην Δ’ Σταυροφορία και ήταν από τους πρωτοστάτες της εκτροπής της από τον αρχικό της στόχο, εκτροπής που είχε ως

αποτέλεσμα την κατάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Ο Μάρκος Σανούδος κατέλαβε, με την έγκριση της Βενετίας, τις Κυκλάδες, τις Σποράδες και άλλα νησιά του Αιγαίου, ιδρύοντας το Δουκάτο του Αιγαίου Πελάγους με έδρα τη Νάξο. Η Αντίπαρος έμεινε υπό την κυριαρχία του οίκου των Σανούδων μέχρι το δεύτερο μισό του 14ου αιώνα, οπότε πέρασε στα χέρια του οίκου Σομμαρίπα με το γάμο της Μαρίας Σανούδου, κυρίας της Άνδρου, Νάξου και Αντιπάρου, με τον Γάσπαρι Σομμαρίπα.   Στι^ αΡχες του 15ου   αιώνα η Αντίπαρος ήταν πυκνοκατοικημένη — είναι γνωστό πως παρείχε σης γαλέρες του δούκα της Νάξου 30 ναύτες. Αργότερα όμως, ως αποτέλεσμα των πειρατικών επιδρομών, ερημώθηκε τελείως. Ο Κριοτόφορο Μπουοντελμόντι, Φλωρεντινός κληρικός του 15 ου αιώνα και από τους πρώτους ελληνολάτρες περιηγητές της χώρας μας, αναφέρει στο έργο του «Το Βιβλίο των Νησιών του Αιγαίου» πως στην Αντίπαρο υπήρχαν πολύ λίγοι κάτοικοι που ασχολούνταν με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Αναφέρει ακόμη πως το νησί ήταν γεμάτο αετούς και γεράκια.

Το 1440, ο άρχοντας της Πάρου και της Άνδρου Κρουσσίνος Α’ Σομμαρίπας δίνει την Αντίπαρο ως προίκα στην κόρη του Φραντζέσκο που παντρεύεται τον Λεονάρντο Αορεντάνο. Έτσι, η Αντίπαρος αποσπάται από την κυριαρχία του δούκα της Νάξου και περιέρχεται στην ισχυρή βενετική οικογένεια των Αορεντάνο. Ο Λεονάρντο Λορεντάνο με δικά του έξοδα μετέφερε στην Αντίπαρο καλλιεργητές και έχτισε το περίφημο κάστρο. Το 1480 το νησί πέρασε στα χέρια του Δομένιγου Πιζάνι και, μαζί με την Ανάφη και την Ίο, αποτέλεσε κτήση της βενετικής οικογένειας των Πιζάνι. Το 1537 η Αντίπαρος μαζί με τις υπόλοιπες Κυκλάδες πέφτει στα χέρια των Οθωμανών και του φοβερού πειρατή Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα.

Η Αντίπαρος παρέμεινε υπό τουρκικό ζυγό μέχρι το 1770, οπότε κατέπλευσε στο νησί ο ρωσικός στόλος των αδελφών Ορλώφ. Την περίοδο 1770-74 η Αντίπαρος και η Πάρος ρωσοκρατούνται, αλλά μετά τα ορλωφικά περιέρχονται και πάλι υπό τον τουρκικό ζυγό μέχρι την Ελληνική Επανάσταση του 1821.

Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας η Αντίπαρος υπέστη πολλές καταστροφές όχι μόνο από τις επιδρομές των κατακτητών αλλά και των πειρατών.

Χαρακτηριστικό των συνθηκών διαβίωσης της εποχής είναι το τέλος του διαβόητου Γάλλου πειρατή του 17ου αιώνα Ντανιέλ, ιππότη του Τάγματος της Μάλτας, και τα δραματικά γεγονότα στο Δεσποτικό το 1675. Το έτος αυτό, δόθηκε ναυμαχία μεταξύ του Ντανιέλ και τουρκικών πλοίων στα ανοικτά του Δεσποτικού, το οποίο ο πειρατής χρησιμοποιούσε ως ορμητήριο. Ο ηττημένος πειρατής έβαλε φωτιά στο πλοίο του και αποβιβάστηκε στο Δεσποτικό με το τσούρμο του, τάζοντας μεγάλα ποσά στους κατοίκους για να τον σώσουν. Αυτοί όμως τον αλυσοδέσανε και τον παραδόσανε στα τουρκικά αγήματα. Όταν άλλοι Γάλλοι πειρατές, όπως οι Οράνζ, Ονορά και Υγκό ντε Κρεβελιέ, έμαθαν τα συμβάντα, κατέπλευσαν στο νησί, αφού έφυγαν τα τουρκικά πλοία, το λεηλάτησαν και έσφαξαν τους κατοίκους. Η καταστροφικότερη επιδρομή πειρατών στην Αντίπαρο ίσως ήταν αυτή του 1794, όταν Κεφαλονίτες και Μανιάτες πειρατές λεηλάτησαν το νησί και κατέσφαξαν και αιχμαλώτισαν τους περισσότερους από τους κατοίκους, μεταξύ των οποίων και την κόρη του Γάλλου υποπροξένου.

Δυσβάστακτη στο μεταξύ ήταν αυτή την περίοδο η φορολόγηση των κατοίκων. Το 1756, για να πληρώσουν το φόρο, οι Ανππαριανοί αναγκάζονται να πουλήσουν τη νησίδα Διπλό στον Παριανό Πέτρο Μαυρογένη και το Μυκονιάτη Τζωρτζή Μπάο, έναντι 100 ριαλίων.

Κι όμως, στα μαύρα εκείνα χρόνια, υπήρχε στην Αντίπαρο σχολείο, στο οποίο τα παιδιά του νησιού μάθαιναν γράμματα. Σ’ αυτό πήραν τα πρώτα φώτα της παιδείας και της θρησκείας μεγάλοι άνδρες, μεταξύ των οποίων δεσπόζουν οι μορφές του Νεόφυτου Μαυρομμάτη, μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αρτης, και του Ανανία, του ιεροδιακόνου που δίδαξε στα μέσα του 18ου αιώνα στην Πατριαρχική Ακαδημία και θεωρείται από τους σοφότερους διδασκάλους του Γένους.

Οι κάτοικοι της Αντιπάρου ήταν μεταξύ των πρώτων από τις Κυκλάδες που πήραν μέρος στην Ελληνική Επανάσταση. Το 1823 συζητήθηκε, χωρίς όμως να δοθεί συνέχεια, η παραχώρηση έναντι χρημάτων της Αντιπάρου, μαζί με την Πάρο, τη Νάξο και τη Σίφνο, στους Ιωαννίτες Ιππότες. Το νησί έγινε και επίσημα τμήμα του ελληνικού κράτους με τα Πρωτόκολλα του Λονδίνου της 3.2.1830 και 18.8.1832.

Αλλά και κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Αντίπαρος πήρε ενεργό μέρος στην Αντίσταση κατά των Γερμανών. Είχε μετατραπεί σε μυστική βάση των Συμμάχων και είναι πολύ γνωστή στην ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η «Επιχείρηση Αντίπαρος» με επακόλουθα συλλήψεις και εκτελέσεις Ελλήνων πατριωτών και Συμμάχων.

7. Ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα – μηχανάκια στην Αντίπαρο

Υπάρχουν τακτικά δρομολόγια με ΚΤΕΛ στην Αντίπαρο, τα οποία σας πηγαίνουν σε όλα τα μέρη, αλλά δυστηχώς τα ωράρια δεν βολεύουν όλους. Αν θέλετε να ενοικιάσετε ένα δικό σας αυτοκίνητο, μηχανάκι, ATV ή ένα buggy, είμαστε εδώ για να σας εξυπηρετήσουμε!

Εδώ είναι κάποια γραφεία στην Αντιπαρο:

ΑΝΤΙΠΑΡΟΣ EUROPECAR A.E. – Rent a car: Τηλέφωνο: +30 22840 61346

 

ΠΡΟΣΟΧΗ

Οταν ενοικιαζετε οχημα σε οποιοδηποτε νησι, πρωτου υπογραψετε το συμβόλαιο, διαβαστε προσεχτικα τα μικρα γραμματα τα οποια βρισκονται στη πισω πλευρα του συμβολαιου.

Ελεξτε προσεχτικα την κατασταση του οχηματος πριν το παρετε, αν υπαρχουν προηγουμενες ζημιες οπως γρατζουνιες, εσωτερικες ζημιες κ.τ.λ πειτε τα στον υπαλληλο ωστε να εχει υποψην του για να μη πληρωσετε εσεις τις ξενες ζημιες.

Ο ελαχιστος χρονος ενοικιασης οχηματος ειναι 24 ωρες και στη τιμη συμπεριλαμβανεται και το Φ.Π.Α

Δεν δινουμε οχηματα χωρις το απαραίτητο διπλωμα οδηγησης.

Προσπαθήσαμε να σας μαζέψουμε όσες πιο πολλές πληροφορίες για το νησί και θα προσπαθήσουμε εμείς οι ίδιες να κάνουμε τη διαμονή σας στο νησί μας αξέχαστη.  Αν χρειαστειτε κάτι το οποίο δεν υπαρχει ή δεν το βρίσκετε, σας παρακαλώ επικοινωνήστε με το [email protected] ή στα τηλέφωνα +30 6934620501 / +30 22840 24879 και θα χαρούμε να σας ακουσουμε.

8. Χρήσιμες πληροφορίες για την Αντίπαρο

Αντίπαρος.. Τι άραγε, θα πρέπει να περιμένει ο ανυποψίαστος ταξιδιώτης από ένα μικρό, βραχώδες νησί στο κέντρο των Κυκλάδων; Φυσικά το περίφημο σπήλαιο του… Η Αντίπαρος όμως είναι μόνο το σπήλαιο; Τι νιώθει ο  επισκέπτης, όταν μαθαίνει πως σ’ ένα από τα νησάκια δορυφόρους της βρέθηκε ο αρχαιότερος οικισμός στις Κυκλάδες;

Ποιες είναι οι εντυπώσεις του όταν, πλησιάζοντας το λιμάνι, βλέπει να τον υποδέχονται ταυτόχρονα τα κάτασπρα, φιλόξενα σπίτια, αλλά και το ήρεμο τοπίο; Σε ποιον δε θα φουντώνε η σφοδρή επιθυμία να περιδιαβεί τα δρομάκια, να γνωρίσει τον τόπο, να εξερευνήσει, να μάθει τι υπάρχει από την άλλη πλευρά;

Κάπως έτσι ξεκινά η γνωριμία με την Αντίπαρο, την Ωλίαρο των Αρχαίων… Ένα νησί που εντυπωσίασε βαθιά όσους το γνώρισαν με τις πολλές εκπλήξεις που κρύβει.

Εκτός από τη μαγεία που θα νιώσει όταν βρεθεί στο σπήλαιο, ο επισκέπτης θα ανακαλύψει τη χρυσή άμμο στις θαυμάσιες παραλίες του νησιού με τα γαλανά νερά, θα διασκεδάσει με τα διάφορα θαλάσσια σπορ, θα ασχοληθεί με το ψάρεμα στις πολλές κατάλληλες τοποθεσίες, θα γνωρίσει τα καφενεία και τα ταβερνάκια που, αραδιασμένα στην προκυμαία, τον περιμένουν φιλόξενα, τις πολλές επιλογές για νυχτερινή διασκέδαση, την καλοσύνη και την ευγένεια των κατοίκων.

Όμως, πέρα από όλα αυτά, ο απαιτητικός επισκέπτης θα βρει ότι η Αντίπαρος, με το λιτό, μεγαλόπρεπο τοπίο της, αποτελεί μια πύλη που θα τον φέρει πρόσωπο με πρόσωπο με τη φύση, μια φύση ανόθευτη, αλώβητη από την ένταση και το ανελέητο σφυροκόπημα της σύγχρονης προόδου.

Γιατί η Αντίπαρος δεν είναι μόνο το νησί της διασκέδασης, αλλά και της γαλήνης, του στοχασμού και της ονειροπόλησης…

Η Αντίπαρος (αρχ. Ωλίαρος) είναι μικρό κατοικημένο νησί του Νοτίου Αιγαίου στην καρδιά των Κυκλάδων, το οποίο απέχει λιγότερο από ένα ναυτικό μίλι από την Πάρο, με το λιμένα της οποίας συνδέεται με μικρό τοπικό πορθμείο.

Στην νησίδα Σαλιαγκός βρίσκεται ο αρχαιότερος οικισμός των Κυκλάδων, ενώ το Δεσποτικό, ακατοίκητη νήσος στα νοτιοδυτικά της Αντιπάρου, αποτελεί τόπο μεγάλης αρχαιολογικής σημασίας.

Η Κοινότητα Αντιπάρου ιδρύθηκε το 1914 και προήχθη σε Δήμο το 2010 με την εφαρμογή του σχεδίου νόμου «Καλλικράτης», βάσει της αρχής του «κάθε νησί και δήμος». Καταλαμβάνει δε έκταση 34,8 τ.χμ. συμπεριλαμβάνοντας τη νήσο της Αντιπάρου, το Δεσποτικό και το Στρογγυλό. Αριθμεί, σύμφωνα με την απογραφή του 2001 1.037 μόνιμους κατοίκους και έχει πυκνότητα 29 κατοίκους ανά τ.χμ. Η οικονομία του νησιού βασίζεται στον τουρισμό, την αλιεία, την κτηνοτροφία και λιγότερο στη γεωργία στον κάμπο και στις βορειοανατολικές πεδινές εκτάσεις της. Είναι γνωστή για τη χαρακτηριστική κυκλαδίτικη ομορφιά με τις λευκές κατοικίες, τα λιθόστρωτα σοκάκια και τις όμορφες μπουκαμβίλιες που ανθούν στις αυλές των σπιτιών.

Αποτελεί δημοφιλές τουριστικό θέρετρο τα καλοκαίρια για Έλληνες και Ευρωπαίους επισκέπτες, αλλά και τόπο επένδυσης Αμερικανών παραθεριστών. Ο κεντρικός οικισμός εντοπίζεται στο βορειοανατολικό άκρο του νησιού, απέναντι από την Πούντα της Πάρου με την οποία συνδέεται με φέρρυ. Το ιστορικό κέντρο εντοπίζεται στο ενετικό Κάστρο της Αντιπάρου, το οποίο συνδέεται μέσα από το εμπορικό δρομάκι με το γραφικό πορθμείο στην παραλιακή. Άλλοι γνωστοί οικισμοί είναι ο παραθεριστικός οικισμός του Αϊ-Γιώργη στο νοτιοδυτικό άκρο, ο οποίος και έχει ενταχθεί στο σχέδιο πόλης, ο Σωρός και ο Κάμπος, ενώ γνωστές παραλίες της ευρύτερης περιοχής του κέντρου είναι οι Ψαραλυκιές, ο Σιφνέϊκος γιαλός και η παραλία του camping.

ΟΙ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ

Όποιος πλησιάζει την Αντίπαρο από τα βόρεια, νιώθει πως το νησί έχει στείλει προπομπούς —ή μήπως φύλακες;— να τον προϋπαντήσουν. Κι αυτό γιατί το βορειότερο ακρωτήριο της Αντιπάρου, το Βορεινό, αλλά και όλη η ακτή του νησιού, μοιάζουν να προεκτείνονται προς βορρά. Ακριβώς απέναντι από το Βορεινό εκτείνεται η νησίδα Διπλό, που χωρίζεται από τα παράλια της Αντιπάρου με στενό πέρασμα — με πλάτος μόλις 150 μέτρα και βάθος μισό μέτρο περίπου στο στενότερο και ρηχότερο τμήμα.

Ολόκληρη σχεδόν η βόρεια ακτή της Αντιπάρου είναι μια θαυμάσια αμμουδιά σε απόσταση πέντε περίπου λεπτών από την πόλη, η οποία συγκεντρώνει πλήθος κολυμβητών. Ζ1 αυτήν βρίσκεται και το κάμπινγκ του νησιού. Αν θελήσει κανείς να απολαύσει τη θέα όλης της βόρειας ακτής και τον κόσμο ξαπλωμένο στην ζεστή άμμο, δεν έχει παρά να διαβεί το στενό περπατώντας και να βγει στην παραλία του Διπλού. Πόσα είναι αλήθεια τα μέρη στον κόσμο όπου μπορεί κάποιος να πάει περπατώντας στον αμμώδη βυθό από ένα νησί σε ένα άλλο; Το έδαφος στο Διπλό είναι ομαλό και η εξερεύνηση του προσφέρει ευχάριστες εκπλήξεις, από τη συνάντηση μ’ ένα αγριοκούνελο —παλιά υπήρχαν πολλά— μέχρι την ανακάλυψη κάποιας μικρής, ερημικής και χαριτωμένης παραλίας, όπως εκείνη στη βορειοδυτική του ακτή, που βρέχεται από το ανοικτό πέλαγος. Βορειοανατολικά του Διπλού ορθώνεται ο μονοκόμματος όγκος της νησίδας Κάβουρας — η οποία επίσης ενώνεται με το Διπλό με αμμώδη αβαθή. Τα βόρεια και ανατολικά παράλια της νησίδας περιβάλλονται από αμμώδη αβαθή και βράχους που είτε προβάλλουν είτε παραμένουν κρυμμένοι κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Αντίθετα, τα νοτιοανατολικά της παράλια σχηματίζουν, μαζί με τα βορειοανατολικά της νησίδας Διπλό, έναν φιλόξενο ορμίσκο, ανοικτό προς την ανατολή, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αγκυροβόλιο για μικρά σκάφη. Βορειοδυτικά της νησίδας Κάβουρας και σε απόσταση διακοσίων μέτρων αναδύεται ο μονοκόματος όγκος του Κόκκινου Τούρλου, ενώ 360 μέτρα βορειοανατολικά ορθώνεται η βραχονησίδα Μαύρος Τούρλος. Από μακριά, οι δύο όγκοι δίνουν την εντύπωση προϊστορικών θαλάσσιων τεράτων που ακίνητα εποπτεύουν τη θάλασσα.

Βόρεια της βραχονησίδας Μαύρος Τούρλος βρίσκονται οι τρεις νησίδες του Αγίου Σπυρίδωνος, τα Σπυριδονήσια. Ανάμεσα στο βόρειο άκρο της Ανηπάρου και στις δυτικές ακτές της Πάρου ανοίγεται η βόρεια είσοδος του στενού της Αντιπάρου. Τη δυτική πλευρά της στολίζουν τρεις νησίδες. Στα καθαρά παράλια μιας από αυτές, στο Σάλιαγκο (ή Μεσακό νησάκι), ανασκάφηκε ο αρχαιότερος οικισμός των Κυκλάδων. Νότια του Σάλιαγκου, στο μέσον περίπου του κυρίως στενού της Αντιπάρου, βρίσκεται η νησίδα Ρεμματονήσι ή Μπουδαριά ή Κάτω Νησί, 360 μέτρα από την ακτή της Αντιπάρου. Νότια της νησίδας η θάλασσα κρύβει ύπουλους βράχους και επικίνδυνα αβαθή.

Έτσι, ο διάπλους του στενού είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος για έναν άπειρο ναυτικό. Η νότια είσοδος του στενού της Αντιπάρου είναι πιο φιλόξενη για τους ναυτικούς. Στολίζεται από μια αλυσίδα τριών νησίδων που είναι γνωστή με την ονομασία Παντιερονήσια, ενώ βορειότερα, ο βραχώδης ύφαλος Αναβάθη σημαδεύει το μέσο της απόστασης Πάρου – Αντιπάρου. Το στενό της Αντιπάρου προσφέρει στον ταξιδιώτη το εντυπωσιακό θέαμα μιας λωρίδας θάλασσας, διακοσμημένης περίτεχνα με νησίδες, βραχονησίδες, βράχους και υφάλους, που μαρτυρούν ότι πριν από λίγες χιλιάδες χρόνια Πάρος και Αντίπαρος αποτελούσαν ένα νησί.

Οι ανατολικές ακτές της Αντιπάρου έχουν τη δική τους ομορφιά. Η θάλασσα αλλού προχωρεί στην αγκαλιά της ξηράς, σχηματίζοντας ορμίσκους, κι αλλού αγκαλιάζει η ίδια γλώσσες ξηράς, μικρά ακρωτήρια. Στο βορειοανατολικό άκρο της Αντιπάρου σχηματίζεται ένας γραφικός ορμίσκος, στα νοτιοδυτικά παράλια του οποίου απλώνεται το όμορφο χωριό της Αντιπάρου (Κάστρο) με το γεμάτο μικρά σκάφη όμορφο λιμάνι του, το Μώλο. Στο βόρειο τμήμα του όρμου υπάρχει η πιο ρηχή αμμουδιά του νησιού, τα Καλούδια.

Στο νότιο άκρο της πόλης,ί απέναντι από την Πούντα της Πάρου, εκτείνεται η ωραιότερη παραλία του νησιού, η Ψαραλυκή, με χρυσαφένια άμμο που την πυρώνει ο ήλιος και πεύκα, μόλις λίγα μέτρα από το νερό, που προσφέρουν σκιά και δροσιά.

Οδηγώντας στον παραλιακό δρόμο προς το σπήλαιο, απολαμβάνεις μια θάλασσα στην οποία τα βαθιά και τα αβαθή σημεία εναλλάσσονται και σχηματίζουν μια πραγματική σκακιέρα μέχρι και 300 μέτρα από την ακτή. Η φυση παίζει λες κάποια τρελή παρτίδα με πάμπολλα πιόνια καθώς τα νερά είναι σπαρμένα βράχους που άλλοτε ξεμυτίζουν κι άλλοτε όχι.

Περίπου 3,5 χιλιόμετρα νότια του βορειοανατολικού άκρου του νησιού και σε απόσταση 250 μέτρων από την ακτή, υπάρχει η βραχονησίδα Αγιος Αντώνιος με το ομώνυμο εκκλησάκι, ενώ απέναντι της σχεδόν η εκκλησία της Αγίας Κυριακής. Νοτιότερα βρίσκεται το ακρωτήριο Γλυφό, με τον ομώνυμο όρμο και μια θαυμάσια παραλία. Από αυτό το σημείο ξεκινούν άγονοι ορεινοί όγκοι και η ακτή συνεχίζεται προς νότο εχθρική, μέχρι το ακρωτήριο Άκακος. Νότια από το ακρωτήριο σχηματίζεται ο ανοικτός όρμος Περαματάκι. Στο βόρειο τμήμα του βρίσκεται το Απάντημα, επίνειο του οικισμού Σωρός. Κοντά στην όμορφη, λίγο βραχώδη παραλία με τα κατακάθαρα νερά, υπάρχουν ταβερνάκια με φρέσκο ψάρι και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Προς το εσωτερικό του ακρωτηρίου βρίσκεται το στόμιο του σπηλαίου της Αντιπάρου, ψηλά πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Στη νοτιοδυτική του ακτή  βρίσκεται η προβλήτα από την οποία φορτωνόταν παλιότερα το μετάλλευμα του νησιού στα πλοία. Νότια του όρμου Περαματάκι εκτείνεται η στενή προεξοχή που αποτελεί το νότιο άκρο της Αντιπάρου. Έχει μήκος κοντά 4 χιλιόμετρα και πλάτος περίπου ένα, είναι ορεινή και καταλήγει στο ακρωτήριο Πεταλίδα ή Κάβος Σκύλος.Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο όρμος Σωστής, με το μικρό εκκλησάκι του Αγίου Σώστη και το ακρωτήριο Σώστης, όπου υπάρχει η μονή της Φανερωμένης. Ανάμεσα στις νοτιοδυτικές ακτές της Αντιπάρου και το μικρό νησί Δεσποτικό σχηματίζεται ο στενός δίαυλος Όρμος Δεσποτικού. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αγκυροβόλιο, καθώς προστατεύει τα σκάφη από όλους τους καιρούς, εκτός των νοτίων. Το βορειοδυτικό στόμιο του καλύπτει η νησίδα Τσιμηντήρι ή οιμητήρι, το ανατολικό άκρο της οποίας ενώνεται με την ακτή της Αντιπάρου με αβαθή. Τη νότια είσοδο στον όρμο Δεσποτικού σημαδεύουν ένα μικρό ακρωτήριο στην αντιπαριανή ακτή και το απότομο ακρωτήριο Κούτσουρας στο ανατολικότερο άκρο του Δεσποτικού, που την κορυφή του στέφει ο φάρος του. Τα παράλια της Αντιπάρου στον όρμο του Δεσποτικού είναι ομαλά, ενώ στο βόρειο τμήμα τους υπάρχει ο μικρός οικισμός του Αγίου Γεωργίου. Η θαυμάσια παραλία του προσφέρεται για κολύμπι και ηλιοθεραπεία με θέα τον βραχώδη όγκο του Δεσποτικού. Στον οικισμό, ο οποίος κατοικείται μόνο το καλοκαίρι, υπάρχουν ωραία ταβερνάκια και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Όσοι αγαπούν το περπάτημα μπορούν να ανεβούν στο λόφο και θα δουν στα βορειοανατολικά την είσοδο του σπηλαίου, σαν μαύρη κηλίδα στη πλευρά του λόφου. Η πεζοπορία, μαζί με λίγη άνετη ορειβασία, συνολικής διάρκειας δυόμισι ωρών μέχρι το σπήλαιο, θα ενθουσιάσει τους λάτρεις της φυσικής ζωής καθώς προσφέρει, εκτός της ελαφριάς άσκησης στον καθαρό αέρα, και μια θαυμάσια άποψη του, λιτού στην ομορφιά του, ορεινού τοπίου του νησιού. Αυτό το δρόμο ακολουθούσαν παλαιότερα όσοι ήθελαν να το επισκεφτούν, όταν ο καιρός δεν επέτρεπε τη δια θαλάσσης μεταφορά.

Το νησάκι Δεσποτικό (Επισκοπή), η Πρεπέσινθος των αρχαίων, έχει έκταση 6,6 τετρ. χλμ. και μήκος 5,4 χιλιόμετρα περίπου, ενώ το μέγιστο πλάτος του είναι κάπου 3 χιλιόμετρα. Είναι ακατοίκητο, ορεινό και άγονο, με καθαρές ακτές που υψώνονται απότομα πάνω από σημαντικά βάθη, τα «κρεμαστά νερά» στη γλώσσα των ναυτικών. Οι κατάλληλες για κολύμπι παραλίες βρίσκονται στις βορειοανατολικές του ακτές, στη νότια ακτή του όρμου του Δεσποτικού, κοντά στο εκκλησάκι της Παναγίας, καθώς και στον κολπίσκο Λιβάδι, στα νότια του νησιού. Στα νοτιοδυτικά του Δεσποτικού βρίσκεται η νησίδα Στρογγυλό με ψηλές, απότομες ακτές, τραχύ ορεινό και άγονο έδαφος και μεγαλύτερο υψόμετρο 187 μ. Στο βόρειο τμήμα της. Στο νότιο άκρο της υπάρχει φάρος που σημαδεύει το νοτιότερο σημείο της Αντιπάρου και της ομάδας νησιών που την περιβάλλουν. Τα δυτικά παράλια της Αντιπάρου, βόρεια του όρμου του Δεσποτικού, σχηματίζουν το στενό και μακρύ ακρωτήριο Τράχηλος, το δυτικότερο σημείο του νησιού, και στη συνέχεια προχωρούν προς τα βόρεια, όπου σχηματίζουν δύο κόλπους, οι οποίοι περιβάλλουν ένα πλατύ βραχώδες ακρωτήριο. Ο νοτιότερος από τους δύο κόλπους κρύβει μια θαυμάσια παραλία, ενώ λίγα μέτρα προς το εσωτερικό βρίσκονται δύο χαριτωμένα εκκλησάκια, τα Μοναστήρια.

Τη βόρεια ακτή του βορειότερου από τους δύο κόλπους σχηματίζει το ακρωτήριο Καλόγερος, μετά το οποίο η ακτογραμμή στρέφεται προς τα ανατολικά και προχωρεί, ζωγραφίζοντας πολλούς ορμίσκους, μέχρι τον μεγαλύτερο από αυτούς, το Λιβάδι, με εκπληκτική μικρή παραλία. Στη βόρεια ακτή του Λιβαδιού υψώνεται το Βουνί, όπου υπάρχει αρχαιολογικός χώρος, ενώ όποιος δεν φοβηθεί να περπατήσει λίγο θα ανταμειφθεί από το ωραιότατο τοπίο.

Η ακτή συνεχίζεται απόκρημνη προς βορρά μέχρι το σημείο όπου στρέφεται και πάλι ανατολικά, δημιουργώντας τον όρμο που είναι γνωστός ως Σιφνέικος Γιαλός, με εκπληκτική θέα και ωραία παραλία. Ο Σιφνέικος Γιαλός βρίσκεται στο ύψος του Κάστρου, σε απόσταση πέντε λεπτών με τα πόδια. Ο δρόμος που οδηγεί μέχρι εκεί έχει δεξιά και αριστερά του ταβέρνες με κήπους πνιγμένους στα φυτά, που δημιουργούν εντυπωσιακή αντίθεση με τη γυμνή από βλάστηση παραλία.

 

ΧΡΗΣΙΜΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΠΑΡΟ

Αστυνομια στην Αντίπαρο +30 22840 61202

Γιατρό στην Αντίπαρο +30 22840 61219

Ταχυδρομείο στην Αντίπαρο +30 22840 61223

Καμπινγκ στην Αντιπαρο +30 22840 61221

ΟΤΕ Αντιπαρου +30 22840 61212

 

ΤΑ ΚΑΡΑΒΑΚΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΠΑΡΟ

Το καλοκαίρι, κάθε μιση ώρα φεύγει ένα καραβακι από την Πούντα της Πάρου προς την Αντίπαρο, αυτό το καραβάκι παίρνει και οχήματα, το ταξίδι είναι ακριβώς 9 λεπτάκια. Το ατομικό εισητήριο κοστίζει 1 ευρώ, το εισητήριο για το αυτοκίνητο 10 ευρώ, ενώ για μηχανάκι 2,5 Ευρώ. Τα εισητήρια κόβονται επάνω στο καραβάκι. Επίσης μπορείτε να πάρετε το καραβάκι από το λιμάνι της Παροικιας για να φτάσετε στην Αντίπαρο αλλά το καραβάκι από την Παροικιά δεν παίρνει οχήματα. Το ατομικό εισητήριο κοστίζει 5 ευρώ και το ταξίδι είναι μόλις 30 λεπτά.

Αν έχετε κάποια απορία ή χρειάζεστε κάποια πληροφορία, μπορείτε να επικοινωνήσετε με το: [email protected] ή να τηλεφωνήσετε στα τηλέφωνα +30 22840 24879 / 69 34 620 501 και θα χαρούμε να σας ακούσουμε!!!