Σικινος

1. Διακοπές στη Σίκινο

Η Σίκινος είναι μικρό νησί στις νότιες Κυκλάδες με περίπλου 17 ναυτικών μιλίων και πληθυσμό 238 κατοίκων.

Έχει μήκος 14 χιλιομέτρων και καταλήγει σε δυο κύρια ακρωτήρια: Του Μάλτα στα ΒΑ, 4 ναυτικά μίλια από το νησί της Ίου και του Κάστελλου ή Καρά στα ΝΔ, 5 ½ μίλια από το νησί της Φολεγάνδρου. Προέκταση του Κάστελλου είναι τα μικρά νησάκια Καλόερος και Κάραβος. 1½ μίλι δυτικά του Κάραβου είναι το ακατοίκητο νησάκι της Καρυώτισσας ή Καρδιώτισσας, η Λάγουσσα (Λαγούσσα) των αρχαίων.

Ο Τρούλος, με ψηλότερη κορυφή την Πόστα (600 μ.), βρίσκεται στο μέσο του νησιού και από την αρχαιότητα είναι καλλιεργημένος με αμπέλια. Η θέα ολόκληρου του νότιου Αιγαίου από εκεί είναι μοναδική, ιδιαίτερα τις λίγες μέρες που στον ορίζοντα αναδύεται και η επιβλητική μορφή της Κρήτης. Το χειμώνα και την άνοιξη η βόρεια πλευρά του νησιού με τα αρχαία μονοπάτια μεταμορφώνεται σε σπάνιο βοτανικό κήπο με αγριολούλουδα. Στη νότια υπάρχουν συστάδες από φίδες, υπολείμματα των κέδρων που στόλιζαν παλιότερα το νησί.

Η Σίκινος κατοικείται από την Προϊστορική Εποχή. Οι κοινωνίες που έζησαν πάνω της ήταν πάντοτε μικρές και ευάλωτες στις εξωτερικές, κυρίως, επιδράσεις. Μέχρι πριν από λίγες γενιές, η τύχη τους βρισκόταν στη διάκριση των βασιλιάδων της θάλασσας, όλων εκείνων δηλαδή που άσκησαν στην περιοχή νόμιμη ή παράνομη πειρατεία. Χαρακτηριστικό του νησιού υπήρξε μέχρι τα μέσα ακόμη του εικοστού αιώνα η άφθονη οινοπαραγωγή και, μέχρι σήμερα, η κορυφαία ποιότητα του μελιού του.

Τα ερείπια της αρχαίας Πόλης βρίσκονται στο ύψωμα της Αγίας Μαρίνας. Η σημερινή Χώρα αποτελείται από δύο οικισμούς εξαιρετικής κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής, το Κάστρο και το Χωριό. Στον όρμο της Αλοπρόνιας υπάρχει τρίτος οικισμός, προβλήτας και μικρό αλιευτικό καταφύγιο. Αξιοθέατα είναι η Επισκοπή, ταφικό μνημείο του 2ου – 3ου αι. μ.Χ. μετασκευασμένο σε χριστιανικό ναό και το καστρομοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής (1690).

Οι Σικινιώτες συνεχίζουν αβίαστα τα έθιμα και τη φιλοξενία των προγόνων τους. Γνωρίζονται μεταξύ τους σε βάθος γενεών. Οι κοινές εκδηλώσεις τους αποπνέουν άρωμα παλαιού, λεπτού πολιτισμού. Παράγουν σε μικρές πια ποσότητες γεωργικά προϊόντα με την ίδια άριστη ποιότητα και προσπαθούν όπως πάντα να δημιουργήσουν σύγχρονες συνθήκες αξιοπρεπούς διαβίωσης στο νησί, προσέχοντας να μην το πληγώσουν. Το “άστρο” του νησιού έχει φέρει τα τελευταία χρόνια κοντά του πολλούς φίλους που αντιλαμβάνονται και σέβονται τις ιδιαιτερότητες μιας νησιωτικής κοινωνίας και στέκονται στο πλευρό της.

Ακτοπλοϊκή σύνδεση υπάρχει με τον Πειραιά, το Λαύριο και τα περισσότερα νησιά των Κυκλάδων.

2. Δραστηριότητες στη Σίκινο

Οι παραλίες στη Σίκινο: Οι παραλίες της Σικίνου βρίσκονται προφυλαγμένες μέσα σε ορμίσκους, αθέατες πίσω από βραχονησίδες, απλωμένες στο έβγα των φαραγγιών και κάτω από απόκρημνα βράχια.

Οι παραλίες Αλοπρόνοια, Άγιος Γεώργιος και Διαλισκάρι είναι προσβάσιμες με το αυτοκίνητο. Για τις υπόλοιπες μπορείτε να πάτε είτε από τα μονοπάτια είτε με το καΐκι.

Σε όλες τις Κυκλάδες επικρατεί η τάση να κατασκευάζουν περιττούς δρόμους στις πιο κρυφές και παρθένες τοποθεσίες, θυσιάζοντας τη μαγεία και τη φυσική ισορροπία του τοπίου. Αυτό δεν συμβαίνει στις παραλίες της Σικίνου.

Ο επισκέπτης πρέπει να σεβαστεί την επιθυμία των ντόπιων να προστατέψουν το νησί τους και να μην απαιτεί ευκολίες που αλλοιώνουν και τελικά καταστρέφουν ό,τι αξίζει σε αυτά τα μέρη.

Δείτε τη μαύρη σπηλιά στη Σίκινο: Επιβιβαστείτε στο μικρό καραβάκι που ξεκινά από το λιμάνι της Αλοπρόνοιας και κάνει το γύρο του νησιού, και δείτε την περίφημη Μαύρη Σπηλιά, στο βόρειο τμήμα της Σικίνου.

Δείτε τη μονή της Ζωδόχου Πηγής στη Σίκινο: Το παλιό μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής (ή Χρυσοπηγής) ορθώνεται στο υψηλότερο σημείο του Κάστρου. Χτίστηκε γύρω στα τέλη του 18ου αι. και εκεί έβρισκαν καταφύγιο οι ντόπιοι από τις ληστρικές επιδρομές των πειρατών -αν και όχι πάντα με επιτυχία, μια και οι πειρατές συχνά ερήμωναν το νησί. Σταμάτησε να λειτουργεί ως μονή επί Όθωνα και αρκετά χρόνια μετά ξεκίνησε η διαδικασία αναστύλωσής της. Αξίζει να ανεβείτε μέχρι εδώ πάνω μόνο και μόνο για την εξαιρετική θέα στη Χώρα και τη θάλασσα.

Δείτε την επισκοπή στη Σίκινο: Πέντε, περίπου, χλμ. απο΄τη Χώρα βρίσκεται η Επισκοπή. Οι αρχαίοι Ίωνες, που πρώτοι κατοίκησαν τη Σίκινο, έχτισαν εδώ, στη νότια πλευρά του νησιού, την αρχαία πόλη, αφιερώνοντας και έναν ναό στον Πύθιο Απόλλωνα. Αρκετούς αιώνες αργότερα, στα ερείπια πια αυτού του αρχαίου ιερού, οι χριστιανοί έφτιαξαν μια εκκλησία στη χάρη της Κοίμησης της Θεοτόκου, χρησιμοποιώντας μάλιστα ως υλικά κάποια από τα σωζόμενα μέλη του παλιότερου οικοδομήματος. Το αποτέλεσμα είναι ένα μοναδικό δείγμα «αρχαιο-χριστιανικής» αρχιτεκτονικής, που θεωρείται σήμερα το πιο ακριβό στολίδι της Σικίνου.

ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΣΤΗ ΣΙΚΙΝΟ

Για τον περιπατητή, η Σίκινος έχει φυλαγμένο το καλύτερο κομμάτι της: απομεινάρια αρχαίων οικισμών, απόμακρες παραλίες, δυσπρόσιτες σπηλιές, διαδρομές που φθάνουν μέχρι το χείλος των πανύψηλων βράχων, περάσματα που χάνονται στην ενδοχώρα ανάμεσα σε μικρά φαράγγια, βυζαντινές εκκλησίες διάσπαρτες στη σικινιώτικη εξοχή, καθώς και μια πλούσια χλωρίδα και πανίδα που προστατεύεται από το πρόγραμμα Natura 2000. Ο πεζοπόρος θα χαθεί στα ατέλειωτα μονοπάτια που οργώνουν το νησί και θα ανακαλύψει πως η παλιά ιστορία του τόπου είναι γραμμένη με το χέρι της φύσης και των ανθρώπων επάνω σε ολόκληρη τη Σίκινο. Ένας καλός τρόπος για να ξεκινήσετε είναι να προμηθευτείτε τον πεζοπορικό χάρτη της Σικίνου.

Κάποιες τυπικές διαδρομές είναι:

Κάστρο – Αλοπρόνοια: παίρνοντας το παλιό καλντερίμι που συνέδεε τη Χώρα με την Αλοπρόνοια. Το καλντερίμι ξεκινά το κατέβασμα πίσω από το παλιό Δημοτικό Σχολείο. Συναντά την άσφαλτο περνώντας πίσω από το κέντρο “Θημωνιές”. Από εκεί συνεχίζει άλλο μονοπάτι από την άλλη πλευρά του δρόμου.

Κάστρο – Επισκοπή – Άγιος Παντελεήμονας – Αλοπρόνοια: πεζοπορία 13 χλμ (γύρω στις 4 ώρες).

Κάστρο – Μάλτα: το μονοπάτι ξεκινά από το μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής, περνά κοντά από το ελικοδρόμιο και φτάνει μέχρι τον προφήτη Ηλία οπότε αρχίζει η κατάβαση μέχρι την παραλία του Μάλτα (6,5 χλμ, λιγότερο από 2 ώρες).

3. Οι παραλίες στη Σίκινο

Οι παραλίες της Σικίνου βρίσκονται προφυλαγμένες μέσα σε ορμίσκους, αθέατες πίσω από βραχονησίδες, απλωμένες στο έβγα των φαραγγιών και κάτω από απόκρημνα βράχια.
Οι παραλίες Αλοπρόνοια, Άγιος Γεώργιος και Διαλισκάρι είναι προσβάσιμες με το αυτοκίνητο. Για τις υπόλοιπες μπορείτε να πάτε είτε από τα μονοπάτια είτε με το καΐκι.

Σε όλες τις Κυκλάδες  επικρατεί η τάση να κατασκευάζουν περιττούς δρόμους στις πιο κρυφές και παρθένες τοποθεσίες, θυσιάζοντας τη μαγεία και τη φυσική ισορροπία του τοπίου. Αυτό δεν συμβαίνει στις παραλίες της Σικίνου.
Ο επισκέπτης πρέπει να σεβαστεί την επιθυμία των ντόπιων να προστατέψουν το νησί τους και να μην απαιτεί ευκολίες που αλλοιώνουν και τελικά καταστρέφουν ό,τι αξίζει σε αυτά τα μέρη.

4. Τα αξιοθέατα στη Σίκινο

Το μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής (Χρυσοπηγής):

Χτίστηκε το 1690 και ήταν γυναικείο μοναστήρι. Υπήρξε το ύστατο αλλά μάταιο οχυρό των κατοίκων από τις αρπαγές, τους βιασμούς και τις λεηλασίες: ούτε η βαρειά ξύλινη πόρτα, ούτε οι ψηλοί τοίχοι, ούτε οι κρύπτες, οι “ζεματίστρες”, τα μυστικά περάσματα, οι πολεμίστρες, οι έξοδοι διαφυγής με σκοινιά προς τον γκρεμό αλλά ούτε και οι δεήσεις εμπόδιζαν τους πειρατές που ερήμωσαν αρκετές φορές το νησί.

Το 1834 με διαταγή του Όθωνα το μοναστήρι διαλύεται και οι οκτώ γηραιές μοναχές που έμεναν εκεί φιλοξενήθηκαν σε διάφορες σικινιώτικες οικογένειες μέχρι το θάνατό τους.

Το μοναστήρι είναι επισκέψιμο το απόγευμα.

Ο ναός της Επισκοπής: Είναιη το πιο ιδιαίτερο και ενδιαφέρον μνημείο της Σικίνου. Βρίσκεται μέσα στην άγρια φύση της νησιωτικής ενδοχώρας περιτριγυρισμένο από βυζαντινά παρεκκλήσια, κελλιά, ερείπια αρχαίων οικοδομημάτων, τμήματα τειχών, όστρακα αγγείων και κομμάτια μαρμάρινων γλυπτών. Η Επισκοπή στέκεται ακόμη σιωπηλή και αινιγματική: αρχικά είχε θεωρηθεί ναός του Πυθίου Απόλλωνα. Όμως το οικοδόμημα αυτό με τις υπόγειες θολωτές κρύπτες έχει τον αρχιτεκτονικό τύπο των ρωμαϊκών μαυσωλείων: πρόκειται για ένα ταφικό μνημείο του 3ου μ.Χ. αι. Πάντως, γύρω στον 17ο αι., μετατράπηκε σε χριστιανικό ναό με τρούλο. Το μνημείο στέκει όρθιο μέχρι τις μέρες μας με ευανάγνωστα τα σημάδια των εποχών που του έδωσαν την αλλόκοτη όσο και μοναδική μορφή του.

Ο ναός της Παντανάσσας: Ο ναός βρίσκεται στην πλατεία του Κάστρου. Χτίστηκε το 1787 και περιέχει επίχρυσο ξυλόγλυπτο τέμπλο.

Έκθεση εικόνων μεταβυζαντινής εποχής: Βρίσκεται στην πλατεία και στεγάζεται στον πρώτο όροφο του Δημοτικού καταστήματος. Περιλαμβάνει εικόνες της μεταβυζαντινής εποχής: μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης πολλοί αγιογράφοι κατέφυγαν στην ενετοκρατούμενη Κρήτη. Γύρω στον 16ο αιώνα αναπτύχθηκε η λεγόμενη Κρητική Σχολή, στην οποία ανήκουν και οι εικόνες της Σικίνου. Η έκθεση λειτουργεί τους καλοκαιρινούς μήνες και τον υπόλοιπο χρόνο οι εικόνες πέρνουν τη θέση τους στο Ναό της Παντάνασσας.

Το Λαογραφικό μουσείο στη Σίκινο: Βρίσκεται στο Χωριό και στεγάζεται σ΄ένα παλιό ελαιοτριβείο.

Η μαύρη σπηλιά στη Σικινο: Είναι η μεγαλύτερη σπηλιά του νησιού και από τις μεγάλες σπηλιές των Κυκλάδων. Βρίσκεται στο επίπεδο της θάλασσας στη βόρεια πλευρά, κάτω από το μοναστήρι της Χρυσοπηγής και είναι προσβάσιμο μόνο από τη θάλασσα.

5. Τα χωριά και οι οικισμοί στη Σίκινο

Η Σίκινος είναι μικρό νησί στις νότιες Κυκλάδες με περίπλου 17 ναυτικών μιλίων και πληθυσμό 238 κατοίκων.

Έχει μήκος 14 χιλιομέτρων και καταλήγει σε δυο κύρια ακρωτήρια: Του Μάλτα στα ΒΑ, 4 ναυτικά μίλια από το νησί της Ίου και του Κάστελλου ή Καρά στα ΝΔ, 5 ½ μίλια από το νησί της Φολεγάνδρου. Προέκταση του Κάστελλου είναι τα μικρά νησάκια Καλόερος και Κάραβος. 1½ μίλι δυτικά του Κάραβου είναι το ακατοίκητο νησάκι της Καρυώτισσας ή Καρδιώτισσας, η Λάγουσσα (Λαγούσσα) των αρχαίων.

Η Σίκινος έχει τρεις οικισμούς: την Αλοπρόνοια, το Χωριό και το Κάστρο.
Αλοπρόνοια είναι το όνομα του μικρού και ήσυχου λιμανιού της Σικίνου. Η μεγαλύτερη παραλία της Σικίνου, το Λιβάδι, βρίσκεται δίπλα στην Αλοπρόνοια, όπου μπορεί κανείς να απολαύσει εξαιρετικό κολύμπι ή ένα νόστιμο γεύμα στις ταβέρνες δίπλα στο κύμα. Ένα σούπερ μάρκετ, ένα ξενοδοχείο και ενοικιαζόμενα δωμάτια υπάρχουν στο μικρό οικισμό της Αλοπρόνοιας. Ένακαφέ στις όμορφες καφετέριες που βρίσκονται κατά μήκος της προβλήτας πριν από την βραδινή βόλτα συνιστάται. Υπάρχουν μπαρ επίσης διαθέσιμα για ένα ποτό το βράδυ. Πάρτε το λεωφορείο για να δείτε την Χώρα και τον ναό της Επισκοπής ή μπορείτε να πάρετε το καραβάκι για να κάνετε εκδρομές στις απόμερες παραλίες σε όλο το νησί.
Η Χώρα της Σικίνου βρίσκεται 3,5 χιλιόμετρα στον δρόμιο φεύγοντας από την Αλοπρόνοια. Η Χώρα αποτελείται από δύο οικισμούς, τα οποία είναι το ένα απέναντι από το άλλο και βρίσκονται σε μικρή απόσταση το ένα από το άλλο: το Χωριό και το Κάστρο.
Το Χωριό, ο παλιότερος οικισμός του νησιού , είναι ένας μικρός λαβύρινθος από στενά σοκάκια, παλιά σπίτια, γραφικές καμάρες, περάσματα, κρυφές γωνιές, ανθισμένα περιβόλια και πέτρινα σκαλιά. Μόλις μπείτε στον οικισμό αυτόν, θα προσέξετε τον σιωπηλό ήχο ενός παλιού κόσμο. Αυτός ο ήχος δεν πρέπει να αγνοηθεί: είναι χαρακτηριστικο του τι έχει να προσφέρει το νησί τηςΣικίνου.
Το Κάστρο, είναι χτισμένο στην άκρη ενός ψηλού βράχου 280 μέτρα, είναι ένας οχυρωμένος οικισμός (εξ ου και το όνομα) του 15ου αιώνα. Εδώ χτυπάει η καρδιά του νησιού: καταστήματα,καφετέριες, ταβέρνες και η κεντρική ή ακριβέστερα η μοναδική πλατεία του νησιού αποτελεί τον πυρήνα της κοινωνικής ζωής του νησιού. Περιπλανηθείτε να ανακαλύψετε παλιά πέτρινα αρχοντικά, το χρυσό ζωγραφισμένο ξυλόγλυπτο τέμπλο στην εκκλησία της Παντάνασσας και τις παλιές εικόνες στη Βυζαντινή Συλλογή.

6. Η ιστορία και η μυθολογία της Σίκινου

Το όνομα του νησιού της Σικινο

Αντίθετα με τους παλαιούς που ήθελαν το νησί να ονομάζεται πριν Οινόη, το όνομα της Σικίνου δεν ανιχνεύεται στο ρεπερτόριο των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών και οφείλεται στους προϊστορικούς οικιστές της.

Πιθανότατα είναι ταυτόσημη λέξη (= οινοφόρος) της προϊστορικής Κρήτης, ένα απ’ τα πολλά τοπωνύμια που διασώθηκαν στην αρχαϊκή Ελληνική την 3η χιλιετία π.Χ. Ότι παραμένει αναλλοίωτο απ’ τα αρχαία χρόνια βεβαιώνεται και από επιγραφές που έχουν βρεθεί τυχαία στο Νησί. Σίκινος, Κρητικός κατά την παράδοση, λεγόταν ο ευρετής του σατυρικού χορού προς τιμήν του Σαβαζίου Θεού που ταυτίστηκε αργότερα με το Διόνυσο και του οποίου η λατρεία στη Σίκινο τεκμηριώνεται από αρχαία επιγραφή. Ο χορός λεγόταν Σίκιν(ν)ις και Σικιν(ν)ιστές οι χορευτές Σάτυροι. Σε επιγραφές και μάλιστα πάνω σε αγγεία, αναφέρονται ονόματα Σατύρων όπως Σίκινος, Ευφραίος Σικίνου Ζηνεύς κ.λ.π. Το γεγονός αυτό επικυρώνει την υπόθεση ότι το όνομα του μικρού νησιού μας σχετίζεται με τη λατρεία του Διονύσου (Σαβαζίου) η οποία μαζί με την αμπελουργία εισήχθη σ’ αυτό από την Κρήτη, όπως και σε άλλα νησιά του Αιγαίου.

Σίκινος επίσης λεγόταν ο παιδαγωγός των παιδιών του Θεμιστοκλή που, με κίνδυνο της ζωής του, την παραμονή της ναυμαχίας της Σαλαμίνας παραπλάνησε τους Πέρσες για τις προθέσεις των Αθηναίων. Το όνομα του νησιού δεινοπάθησε το 1420 όταν ο Φλωρεντίνος C. Bondelmonti που περιηγήθηκε τις Κυκλάδες, χωρίς να αποβιβαστεί στη Σίκινο, το ξαναβάπτισε Sicandros (προφανής η σύγχιση με το όνομα της γειτονικής Φολεγάνδρου). Η πλάνη του παρέσυρε χαρτογράφους και περιηγητές της εποχής, μέχρι που το 1700, ο γάλλος συλλέκτης φυτών και αρχαιοτήτων J.P.Tournefort που αναζήτησε μάταια τη Sicandros σε ολόκληρο το Αιγαίο, την κήρυξε επί τέλους νησί ανύπαρκτο και φανταστικό.

Ο κάτοικος της Σικίνου λεγόταν παλαιά Σικινήτης. Ο σημερινός τύπος του εθνικού είναι Σικινιώτης, Σικινιώτισσα και Σικινιώτικος

Αντίθετα με τους παλαιούς που ήθελαν το νησί να ονομάζεται πριν Οινόη, το όνομα της Σικίνου δεν ανιχνεύεται στο ρεπερτόριο των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών και οφείλεται στους προϊστορικούς οικιστές της.

Πιθανότατα είναι ταυτόσημη λέξη (= οινοφόρος) της προϊστορικής Κρήτης, ένα απ’ τα πολλά τοπωνύμια που διασώθηκαν στην αρχαϊκή Ελληνική την 3η χιλιετία π.Χ. Ότι παραμένει αναλλοίωτο απ’ τα αρχαία χρόνια βεβαιώνεται και από επιγραφές που έχουν βρεθεί τυχαία στο Νησί. Σίκινος, Κρητικός κατά την παράδοση, λεγόταν ο ευρετής του σατυρικού χορού προς τιμήν του Σαβαζίου Θεού που ταυτίστηκε αργότερα με το Διόνυσο και του οποίου η λατρεία στη Σίκινο τεκμηριώνεται από αρχαία επιγραφή. Ο χορός λεγόταν Σίκιν(ν)ις και Σικιν(ν)ιστές οι χορευτές Σάτυροι. Σε επιγραφές και μάλιστα πάνω σε αγγεία, αναφέρονται ονόματα Σατύρων όπως Σίκινος, Ευφραίος Σικίνου Ζηνεύς κ.λ.π. Το γεγονός αυτό επικυρώνει την υπόθεση ότι το όνομα του μικρού νησιού μας σχετίζεται με τη λατρεία του Διονύσου (Σαβαζίου) η οποία μαζί με την αμπελουργία εισήχθη σ’ αυτό από την Κρήτη, όπως και σε άλλα νησιά του Αιγαίου.

Σίκινος επίσης λεγόταν ο παιδαγωγός των παιδιών του Θεμιστοκλή που, με κίνδυνο της ζωής του, την παραμονή της ναυμαχίας της Σαλαμίνας παραπλάνησε τους Πέρσες για τις προθέσεις των Αθηναίων. Το όνομα του νησιού δεινοπάθησε το 1420 όταν ο Φλωρεντίνος C. Bondelmonti που περιηγήθηκε τις Κυκλάδες, χωρίς να αποβιβαστεί στη Σίκινο, το ξαναβάπτισε Sicandros (προφανής η σύγχιση με το όνομα της γειτονικής Φολεγάνδρου). Η πλάνη του παρέσυρε χαρτογράφους και περιηγητές της εποχής, μέχρι που το 1700, ο γάλλος συλλέκτης φυτών και αρχαιοτήτων J.P.Tournefort που αναζήτησε μάταια τη Sicandros σε ολόκληρο το Αιγαίο, την κήρυξε επί τέλους νησί ανύπαρκτο και φανταστικό.

Ο κάτοικος της Σικίνου λεγόταν παλαιά Σικινήτης. Ο σημερινός τύπος του εθνικού είναι Σικινιώτης, Σικινιώτισσα και Σικινιώτικος

Ιστορία _ αρχαίες αναφορές στη Σίκινο.

Η παλαιότερη γνωστή αναφορά για τη Σίκινο γίνεται το 604 π.Χ. σε ελεγεία του Αθηναίου φιλόσοφου και νομοθέτη Σόλωνα:

ΕΙΗΝ ΔΗ ΤΟΤ’ ΕΓΩ ΦΟΛΕΓΑΝΔΡΙΟΣ Η ΣΙΚΙΝΗΤΗΣ

ΑΝΤΙ Γ’ ΑΘΗΝΑΙΟΥ ΠΑΤΡΙΔ’ ΑΜΕΙΨΑΜΕΝΟΣ

ΑΙΨΑ ΓΑΡ ΑΝ ΦΑΤΙΣ ΗΔΕ ΜΕΤ΄ΑΝΘΡΩΠΟΙΣΙ ΓΕΝΟΙΤΟ

«ΑΤΤΙΚΟΣ ΟΥΤΟΣ ΑΝΗΡ ΤΩΝ ΣΑΛΑΜΙΝΑΦΕΤΩΝ».

Ο Σόλων εύχεται να ήταν Φολεγάνδριος ή Σικινήτης αντί Αθηναίος, αφού οι συμπολίτες του υποχώρησαν μπροστά στους Μεγαρείς στη μάχη για τον έλεγχο της Σαλαμίνας. Η ελεγεία φανερώνει την ταπεινότητα των δύο νησιών και πιστοποιεί την ταυτότητά τους για τουλάχιστον 2600 χρόνια.

Αναφορές στο Νησί κάνουν αργότερα και οι:

Σκύλαξ Καρυανδεύς (5ος αι. π.Χ.): Ναυτικός εξερευνητής και γεωγράφος. Στο έργο του Περίπλους συναριθμεί τη Σίκινο στις Κυκλάδες.

Κλέων Κουριεύς (3ος αι. π.Χ.): Μυθογράφος απ’ την Κύπρο. Συνέγραψε Αργοναυτικά. Το έργο του, στο οποίο ανέφερε μύθο για τη Σίκινο, δεν σώζεται.

Θεόλυτος (3ος αι. π.Χ.): Μυθογράφος, συνέγραψε Αργοναυτικά. Το έργο του δεν σώζεται.

Απολλώνιος ο Ρόδιος (3ος αι. π.Χ.): Ποιητής απ’ την Αλεξάνδρεια. Στο έργο του Αργοναυτικά αναφέρει το μύθο σύμφωνα με τον οποίο η Σίκινος ονομαζόταν προηγουμένως Οινόη. Στα παλαιά σχόλια για το σχετικό χωρίο του Απολλώνιου διαβάζουμε πως πήρε την ιστορία απ’ τον Θεόλυτο.

Ασκληπιάδης Μυρλεανός (1ος αι. π.Χ.): Αλεξανδρινός γραμματικός, υπομνηματογράφος. Στο έργο του δείχνει σαν πηγή του Απολλώνιου για το μύθο της μετονομασίας της Σικίνου, τον Κλέωνα.

Στράβων (1ος αι. π.Χ.): Ιστορικός και γεωγράφος απ’ τον Πόντο. Συνέγραψε Γεωγραφικά. Συναριθμεί τη Σίκινο στις Κυκλάδες και αναφέρει ότι βρίσκεται μεταξύ Ίου και Φολεγάνδρου.

Ξεναγόρας (1ος αι. μ.Χ.): Ιστοριογράφος, γεωγράφος. Συνέγραψε Περί Νήσων. Μνημονεύει τη μετονομασία του Νησιού και αναφέρει ότι ήταν αμπελόφυτο.

Πλίνιος (1ος αι. μ.Χ.): Ρωμαίος φυσικός φιλόσοφος και ιστοριογράφος. Στο έργο του Φυσική Ιστορία αναφέρει: Sicinus quae antea Oenoe.

Κλαύδιος Πτολεμαίος (2ος αι. μ.Χ.): Φυσικός φιλόσοφος μαθηματικός, αστρονόμος και γεωγράφος από την Αλεξάνδρεια. Συνέγραψε Γεωγραφία στην οποία συναριθμεί τη Σίκινο στις Κυκλάδες.

Στέφανος Βυζάντιος (6ος αι. μ.Χ.): Ιστορικός, γεωγράφος, μαθηματικός, συνέγραψε Εθνικά ή Περί Πόλεων και Δήμων. Αναφέρει πως η Σίκινος είναι νησί κοντά στην Κρήτη που την αναφέρει δέκατη ο Στράβων και μνημονεύει τη μετονομασία της.

Η Σίκινος πριν απ’ τους Σικινιώτες.

Η ιστορία του Νησιού ξεκινά στο βυθό της θάλασσας Τηθύος, 250 εκατομμύρια χρόνια πριν από σήμερα. Στην εποχή αυτή χρονολογούνται τα παλαιότερα πετρώματα των Κυκλάδων που είναι όλα θαλάσσια ιζήματα. Με μέτρα γεωλογικού χρόνου (ηλικία της Γης 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια) αποτελούν μια από τις νεώτερες περιοχές του πλανήτη.

Πριν από 15 εκατομμύρια χρόνια στη θέση του σημερινού Αιγαίου Πελάγους, της ηπειρωτικής Ελλάδας, της Κρήτης και της Μικρασίας, είχε αναδυθεί μια ενιαία στεριά, η Αιγηίς. Η ιστορία της Αιγηίδας είναι γεμάτη από βίαια γεωλογικά γεγονότα που άλλαζαν πολλές φορές τη μορφή της. Κύρια αιτία ήταν και παραμένει η καταβύθιση από κάτω της αφρικανικής λιθοσφαιρικής πλάκας. Τις αλλαγές συμπλήρωναν κάθε φορά οι εκρήξεις των ηφαιστείων (ιδίως στην περιοχή των Κυκλάδων), οι σεισμοί, η διάβρωση των εδαφών και η αύξηση ή ελάττωση των νερών της Μεσογείου.

21.500 χρόνια πριν από σήμερα, στην περιοχή των Κυκλάδων υπήρχε μια μεγάλη στεριά που στο βορρά επικοινωνούσε με τον ελλαδικό κορμό. Ήταν η Εποχή των Παγετώνων και το επίπεδο του Αιγαίου βρισκόταν 150 μέτρα χαμηλότερα από το σημερινό, καθώς οι πάγοι δέσμευαν τεράστιες ποσότητες νερού των θαλασσών.

Για κάποιες πρώτες μορφές των σύγχρονων νησιών μπορεί να γίνει αναφορά στο 16.000 π.Χ. Τα δημιουργεί η βαθμιαία άνοδος της στάθμης του Αιγαίου που οφείλεται στο λιώσιμο των παγετώνων. Τότε η Σίκινος είναι κορυφή ενός Μεγάλου Νησιού, του οποίου κορυφές είναι επίσης η Φολέγανδρος, η Ίος, η Ηρακλειά, η Σχοινούσα, τα Κουφονήσια, η Δονούσα, η Νάξος, η Πάρος, η Αντίπαρος, το Δεσποτικό, η Μύκονος, η Δήλος, η Σύρος, η Τήνος, ακόμα και η Άνδρος. Σε μικρή απόσταση, βρίσκονται μορφές των υπόλοιπων νησιών των Κυκλάδων, της Σίφνου, της Σερίφου, της Κέας της Κύθνου, της Σαντορίνης, της Ανάφης και της Αμοργού, καθώς και ένα νησί που το αποτελούσε η σημερινή Μήλος, η Κίμωλος και η Πολύαιγος.

Η άνοδος της στάθμης του Αιγαίου τις επόμενες χιλιετίες συρρικνώνει ολοένα την επιφάνεια των νησιών. Γύρω στο 10.500 π.Χ. η θάλασσα πλημμυρίζει το χαμηλότερο σημείο του ισθμού Ίου – Σικίνου, ανοίγοντας το μπουγάζι. Μέχρι το 8.000 π.Χ. πλημμυρίζουν σταδιακά και οι ισθμοί της αλυσίδας Σίκινος – Καλόερος – Κάραβος – Καρυώτισσα – Αδέρφια – Φολέγανδρος. Είναι το τέλος της Παλαιολιθικής Εποχής στο Αιγαίο. Το κλίμα μοιάζει πια με το σημερινό και η Σίκινος έχει πάρει τη σύγχρονη περίπου μορφή της (αν και ήταν μεγαλύτερη, ιδίως στα νότια παράλια, λόγω της μεγάλης ρήχης που υπήρχε ακόμη).

Εποχή του λίθου στο Αιγαίο

Παλαιολιθική Εποχή

Στο αχανές αυτό οικονομικό και πολιτισμικό στάδιο, δύο σχεδόν εκατομμυρίων ετών, διάφορα είδη ανθρώπων εμφανίστηκαν και εξαφανίστηκαν. Με την εντυπωσιακή πρόσφατη ανακάλυψη στην Κρήτη πλήθους λίθινων εργαλείων ηλικίας 130.000 – 700.000 χρόνων που παραπέμπουν σε κοινωνίες του Homo Erectus (=“Όρθιος Άνθρωπος”, ανθρώπινο είδος πολύ παλαιότερο του “Σύγχρονου Ανθρώπου” αλλά και του “Νεάντερταλ”), εκτοξεύεται στο παρελθόν η χρονολόγηση της ναυσιπλοϊας (αφού η Κρήτη είναι νησί εδώ και τρία τουλάχιστον εκατομμύρια χρόνια) και αναθεωρούνται οι υποθέσεις σχετικά με τους πρώτους ανθρώπους, τις μεταναστεύσεις τους, τις γνωστικές και τεχνικές ικανότητές τους και βέβαια τους πρώτους κατοίκους των νησιών.

Στα τέλη πάντως της παλαιολιθικής εποχής που στο Αιγαίο τοποθετείται συμβατικά στο 8.000 π.Χ., το τελευταίο επιζόν από τα ανθρώπινα είδη, ο “Σύγχρονος Άνθρωπος”, απ’ τον οποίο κατάγονται άμεσα όλες οι σύγχρονες “φυλές”, συνεχίζει να τρέφεται απ’ την άγρια φύση και να ζει περιπλανώμενος ή σε σπηλιές. Είναι καλός ναυτικός και χρησιμοποιεί τα νησιά των Κυκλάδων με πολλούς τρόπους. Η άνοδος της στάθμης του Αιγαίου είναι πια ανεπαίσθητη, έχει όμως καλύψει για πάντα τις πριν παράλιες και πεδινές εκτάσεις, μαζί με τα μυστικά τους.

Μεσολιθική Εποχή

Στην περίοδο αυτή που στο Αιγαίο καλύπτει χονδρικά την 7η χιλιετία π.Χ., χρονολογούνται οι αρχαιότεροι οικισμοί που έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα στις Κυκλάδες (Κύθνο), την Κρήτη και την ηπειρωτική Ελλάδα. Οι άνθρωποι εγκαινιάζουν με τη σειρά τους στην περιοχή τη νέα καθοριστική στρατηγική επιβίωσης του είδους: την παραγωγική οικονομία. Γίνονται σιγά – σιγά οι ίδιοι παραγωγοί του μεγαλύτερου μέρους της τροφής τους, εξημερώνοντας και καλλιεργώντας ζώα και φυτά που υπάρχουν σε άγρια κατάσταση στο περιβάλλον.

Νεολιθική Εποχή (6400 – 3200 π.Χ.)

Είναι η εποχή που οι πληθυσμοί των ανθρώπων στην περιοχή του Αιγαίου κατασταλάζουν και διαφοροποιούνται τοπικά. Η παραγωγική οικονομία είναι πια γενικευμένη και οι συνέπειές της καθολικές. Η νέα σχέση με τα ζώα και τα φυτά μεταμορφώνει τον άνθρωπο από παράσιτο σε παραγωγό που ελέγχει ολοένα και αποτελεσματικότερα την ύπαρξή του. Η μόνιμη κατοίκηση και η γέννηση της εργασίας δημιουργεί δεσμούς με τη γη και τον τόπο που τώρα γίνεται πατρίδα. Από την αρχή της 6ης χιλιετίας π.Χ. εμφανίζεται η τέχνη της κεραμικής και από τα μέσα της περιόδου η τέχνη της μεταλλουργίας (χαλκός, μόλυβδος, άργυρος, χρυσός). Δημιουργούνται επαγγέλματα και κοινωνικές διαφοροποιήσεις.

Η ναυσιπλοΐα προοδεύει σημαντικά και στο Αιγαίο υπάρχουν δραστήρια ναυτικά δίκτυα. Σταδιακά από το 5000 π.Χ. χτίζονται χωριά σε Αντίπαρο-Πάρο, Μήλο, Μύκονο, Κέα, Νάξο. Μέχρι το τέλος της περιόδου, και σε Άνδρο, Σίφνο, Σαντορίνη και Αμοργό. Οικισμοί στα μικρότερα νησιά φαίνεται ως τώρα ότι ιδρύθηκαν τελευταία, στις αρχές της Εποχής του Χαλκού.

Οι πρώτες χιλιετίες

Εποχή του Χαλκού στο Αιγαίο (3.200 – 1200 π.Χ.)

Είναι η εποχή του πρώτου λεγόμενου «υψηλού» πολιτισμού σε ευρωπαϊκό πεδίο, του Αιγαίου ή Κρητομυκηναϊκού Πολιτισμού. Φορείς του είναι οι ίδιες κοινωνίες που ρίζωσαν και εξελίχθηκαν στην περιοχή από τη Μεσολιθική, τουλάχιστον, Εποχή. Βλασταίνει την 3η χιλιετία π.Χ. στις Κυκλάδες και την Κρήτη, όπου ωριμάζει μετά το 2000 π.Χ. με τη δημιουργία ανακτορικού κράτους. Από το 1600 π.Χ. στην πρωτοπορία περνούν τα ανακτορικά κράτη της κεντρικής Ελλάδας και της Πελοποννήσου.

Από το τέλος της Νεολιθικής αυξάνεται σημαντικά ο πληθυσμός στο Αιγαίο, καρπός της νέας οικονομίας. Η επικοινωνία μεταξύ των νησιών και η ροή πληροφοριών και αγαθών είναι πρωτόγνωρη. Πολλαπλασιάζονται οι οικισμοί στα κατοικημένα νησιά και επεκτείνονται και στα μικρότερα, όπως η Σίκινος. Ο τρόπος ζωής παραμένει κατά βάση νεολιθικός, ωστόσο μεταλλουργία και νέες τεχνολογίες προσθέτουν τεράστιες δυνατότητες στο οπλοστάσιο του ανθρώπου για πρόοδο αλλά και επιβολή. Η ναυπηγική έχει σημειώσει μεγάλη πρόοδο με σκάφη μέχρι και των 20 πάγκων (40 κουπιά) και δυνατότητα μεταφοράς δύσκολων φορτίων. Υπάρχουν σαφείς κοινωνικές διαφορές μεταξύ των ανθρώπων, δουλεία και πρόσωπα αρχηγικά. Τα θαλασσινά επαγγέλματα του εμπόρου και του πειρατή, που συνήθως τα ασκεί το ίδιο πρόσωπο, είναι δημοφιλή και χαρίζουν πλούτο και οπωσδήποτε φήμη -αν όχι δόξα με ρόλο σε κάποιο μεταγενέστερο μύθο. Σταδιακά οι οικισμοί συγκεντρώνονται σε απόσταση απ’ τη θάλασσα, σε καλά οχυρωμένες θέσεις.

Οι Σικινιώτες, κάτοικοι ενός νησιού χωρίς φυσικό λιμάνι και μεγάλο σκάφος, καλλιεργούν τα φυτά της εποχής: αμπέλι, ελιά, κριθάρι, σιτάρι, βίκο, φακή, λαχανικά, συκιά, φιστικιά, δαμασκηνιά. Εκτρέφουν κατσίκια, πρόβατα, βούδια, χοίρους και πουλερικά. Έχουν γαδούρια, γνωρίζουν τη μελισσουργία, το σύνεργο και το ζευγάρι. Τυροκομούν και γνέθουν μάλλινα. Έχουν τα πανηγύρια και τη μουσική τους. Μέχρι το 2500 π.Χ. έχουν καλλιεργήσει ολόκληρο το νησί φτιάχνοντας τις πέτρες τοίχους και το χώμα χωράφια, αλλάζοντας ριζικά το τοπίο. Το έργο τους που έθρεψε εκατοντάδες γενεές απογόνων, είναι καθημερινά μπρος στα μάτια μας και μας προκαλεί δέος.

Απ’ το 2000 π.Χ., η Κρήτη ηγεμονεύει στο Αιγαίο με ισχυρό εμπορικό και πολεμικό στόλο που φθάνει μέχρι την Αίγυπτο. Περιορίζει την πειρατεία προς όφελός της, ίσως και προς όφελος άλλων νησιωτών. Στην πραγματικότητα η πειρατεία στο Αιγαίο ουδέποτε σταμάτησε πριν από τη σύσταση του Νέου Ελληνικού Κράτους, απλώς ξανάρχιζε μόλις οι διώκτες της απομακρύνονταν.

Οι αιώνες περνούν και την ηγεμονία των Κρητών στο Αιγαίο διαδέχεται το 1600 π.Χ. εκείνη των Μυκηναϊκών ανακτορικών κρατών της Πελοποννήσου και της Κεντρικής Ελλάδας. Τότε η ναυσιπλοϊα και το εμπόριο απλώνονται σε ολόκληρη τη Μεσόγειο και τον Εύξεινο Πόντο. Η Σίκινος μαζί με τη Μήλο, τη Θήρα και τα μεταξύ τους νησιά, αποτελεί πιθανώς ένα κράτος. Είναι η “εποχή” της Αργοναυτικής Εκστρατείας και του Τρωϊκού Πολέμου, τελευταίου “επεισοδίου” της Εποχής του Χαλκού. Δραματικό γεγονός στην περιοχή αποτελεί η ανατίναξη κυριολεκτικά του νησιού της Θήρας από ηφαιστειακή έκρηξη, το 1500 π.Χ. περίπου.

 

Η Σίκινος στην μυθολογία

Ένα χρόνο πριν από την Αργοναυτική εκστρατεία, οι γυναίκες στη Λήμνο από δίψα για εκδίκηση σκότωσαν με σχέδιο μια νύχτα στο κρεβάτι όλους του άντρες νησιού, γιατί τις είχαν αρνηθεί κι έσμιγαν ερωτικά με γυναίκες που είχαν φέρει από την αντικρινή Θράκη κάνοντας επιδρομές. Και δε σκότωσαν μόνο τους άντρες μαζί με τις ερωμένες τους, μα κι όλα τα αρσενικά παιδιά, γιατί φοβήθηκαν πως, σαν θα μεγάλωναν, θα εκδικούνταν για το θάνατο των πατέρων τους.

Μόνη απ’ όλες η Υψιπύλη λυπήθηκε το γέροντα πατέρα της, τον Θόαντα, που ήταν ο βασιλιάς της χώρας.

Τον έβαλε σε μια κιβωτό και τον έριξε στη θάλασσα μήπως γλιτώσει. Κι αυτόν τον έσωσαν οι ψαράδες στην Οινόη, το νησί που ονομάστηκε Σίκινος από το γιο που γέννησε η ναϊάδα νύμφη Οινόη σαν έγινε γυναίκα του Θόαντα.

Το μύθο αναφέρει ο επικός ποιητής και διευθυντής της Αλεξανδρινής Βιβλιοθήκης επί Πτολεμαίου του Ευεργέτου, Απολλώνιος ο Ρόδιος (295-215 π.Χ.), στο έργο του Αργοναυτικά:

Οίη δ’ εκ πασέων γεραρού περιφείσατο πατρός

Υψιπύλεια Θόαντος, ο δη κατά δήμον άνασσεν.

Λάρνακι δ’ εν κοίλη μιν ύπερθ’ αλός ήκε φέρεσθαι,

αίκε φύγη. Και τον μεν ες Οινοίην ερύσαντο

πρόσθεν, ατάρ Σίκινόν γε μεθ’ ύστερον αυδηθείσαν

νήσον, επακτήρες, Σικίνου άπο, τον ρα Θόαντι

νηιάς Οινοίη νύμφη τέκεν ευνηθείσα.

Σε μαρμάρινη επιγραφή που βρέθηκε στο νησί τυχαία, βλέπουμε ότι οι παλαιοί Σικινιώτες σέβονταν το μυθικό βασιλιά του νησιού Θόαντα και έδιναν το όνομά του στα παιδιά τους.

Είναι ωστόσο φανερό πως η γοητευτική μυθική παράδοση για τον Σίκινο του Θόαντα πλάστηκε μεταγενέστερα και προσαρμόστηκε στο αρχαίο όνομα του νησιού.

Σύμφωνα με ανεξάρτητο μύθο που ενσωματώθηκε αργότερα στη γενεαλογία του Διόνυσου για διάφορες σκοπιμότητες, ο Θόας (= ταχύς), μυθικός βασιλιάς των επιδρομέων της Λήμνου και γενάρχης των Σικινιωτών, ήταν γιός του Διόνυσου και της κόρης του Μίνωα Αριάδνης. Τον εγκατέστησε στη Λήμνο ο Ραδάμανθυς, ως υπερασπιστή των μινωικών συμφερόντων στην περιοχή του βορειανατολικού Αιγαίου. Παντρεύτηκε τη Μύρινα, που έδωσε το όνομά της στην πρωτεύουσα του νησιού, και απέκτησε ως κόρη την Υψιπύλη. Έτσι ο Σίκινος είναι θείος του Εύηνου, γιου της ετεροθαλούς αδελφής του Υψιπύλης και του Ιάσονα, που εμφανίζεται στην Ιλιάδα ως βασιλιάς της Λήμνου.

Σύμφωνα με άλλους μυθογράφους, ο Θόας δεν γλίτωσε τη σφαγή στη Λήμνο ενώ, σύμφωνα με άλλους, διέφυγε είτε στη Χίο είτε στην Ταυρίδα.

Ο Απολλώνιος, ως διευθυντής της Αλεξανδρινής Βιβλιοθήκης, είχε υπόψη του όλους τους διαθέσιμους μύθους για την τύχη του Θόαντα. Ότι επέλεξε την εκδοχή της Σικίνου, ίσως δεν είναι άσχετο με το γεγονός ότι, τον καιρό που συνέγραφε, το νησί βίωνε περίοδο ευημερίας υπό την βασιλεία των Πτολεμαίων της Αιγύπτου (είχαν αποσπάσει τις Κυκλάδες το 308 π.Χ. απ’ τον Αντίγονο), οι οποίοι προέβαλλαν με κάθε τρόπο απ’ ευθείας σχέση τους με το Διόνυσο.

Στον πυρήνα του μύθου διακρίνεται το αρχαιότατο χαρακτηριστικό του νησιού, η οινοπαραγωγή, όπως τη θυμούνται οι μεγαλύτεροι όταν, στο μικρό μόλο της Αλοπρόνιας, οι “μουλαριές” συνέχιζαν να φορτώνουν στα καϊκια των γειτονικών νησιών τα σταφύλια της Πόστας.

7. Ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα – μηχανάκια στη Σίκινο

Όταν φτάσετε στο νησί της Σίκινου, υπάρχουν πολλά γραφεία που ενοικιάζουν αυτοκίνητα, μηχανάκια, γουρούνες ή μπαγκι. Εχουμε φροντίσει οι συνεργασίες μας να είναι μονάχα με τα πιο αξιόπιστα μα και οικονομικα γραφεία του νησιού και σας εγγυόμαστε πως θα περάσετε υπεροχα χωρις να ανησυχείτε για το όχημα που έχετε ενοικιάσει.

Ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα στη Σίκινο

ΠΡΟΣΟΧΗ

Οταν ενοικιαζετε οχημα σε οποιοδηποτε νησι, πρωτου υπογραψετε το συμβόλαιο, διαβαστε προσεχτικα τα μικρα γραμματα τα οποια βρισκονται στη πισω πλευρα του συμβολαιου.

Ελεξτε προσεχτικα την κατασταση του οχηματος πριν το παρετε, αν υπαρχουν προηγουμενες ζημιες οπως γρατζουνιες, εσωτερικες ζημιες κ.τ.λ πειτε τα στον υπαλληλο ωστε να εχει υποψην του για να μη πληρωσετε εσεις τις ξενες ζημιες.

Ο ελαχιστος χρονος ενοικιασης οχηματος ειναι 24 ωρες και στη τιμη συμπεριλαμβανεται και το Φ.Π.Α

Δεν δινουμε οχηματα χωρις το απαραίτητο διπλωμα οδηγησης.

Προσπαθήσαμε να σας μαζέψουμε όσες πιο πολλές πληροφορίες για το νησί και θα προσπαθήσουμε εμείς οι ίδιες να κάνουμε τη διαμονή σας στο νησί μας αξέχαστη.  Αν χρειαστειτε κάτι το οποίο δεν υπαρχει ή δεν το βρίσκετε, σας παρακαλώ επικοινωνήστε με το [email protected] ή στα τηλέφωνα +30 6934620501 / +30 22840 24879

Bus	regular service Alopronia – Country – Diocese (tel. Guide: +30 6937 865 866)
Rental bikes	Available at the gas station (tel +30 22860 51205 +30 6937 865866)
Taxi	On Sikinos, there is no Taxi.
other transportation	Sikinos has a heliport

8. Χρήσιμες πληροφορίες για την Σίκινο

Η Σίκινος είναι μικρό νησί στις νότιες Κυκλάδες με περίπλου 17 ναυτικών μιλίων και πληθυσμό 238 κατοίκων.

Έχει μήκος 14 χιλιομέτρων και καταλήγει σε δυο κύρια ακρωτήρια: Του Μάλτα στα ΒΑ, 4 ναυτικά μίλια από το νησί της Ίου και του Κάστελλου ή Καρά στα ΝΔ, 5 ½ μίλια από το νησί της Φολεγάνδρου. Προέκταση του Κάστελλου είναι τα μικρά νησάκια Καλόερος και Κάραβος. 1½ μίλι δυτικά του Κάραβου είναι το ακατοίκητο νησάκι της Καρυώτισσας ή Καρδιώτισσας, η Λάγουσσα (Λαγούσσα) των αρχαίων.

Ο Τρούλος, με ψηλότερη κορυφή την Πόστα (600 μ.), βρίσκεται στο μέσο του νησιού και από την αρχαιότητα είναι καλλιεργημένος με αμπέλια. Η θέα ολόκληρου του νότιου Αιγαίου από εκεί είναι μοναδική, ιδιαίτερα τις λίγες μέρες που στον ορίζοντα αναδύεται και η επιβλητική μορφή της Κρήτης. Το χειμώνα και την άνοιξη η βόρεια πλευρά του νησιού με τα αρχαία μονοπάτια μεταμορφώνεται σε σπάνιο βοτανικό κήπο με αγριολούλουδα. Στη νότια υπάρχουν συστάδες από φίδες, υπολείμματα των κέδρων που στόλιζαν παλιότερα το νησί.

Η Σίκινος κατοικείται από την Προϊστορική Εποχή. Οι κοινωνίες που έζησαν πάνω της ήταν πάντοτε μικρές και ευάλωτες στις εξωτερικές, κυρίως, επιδράσεις. Μέχρι πριν από λίγες γενιές, η τύχη τους βρισκόταν στη διάκριση των βασιλιάδων της θάλασσας, όλων εκείνων δηλαδή που άσκησαν στην περιοχή νόμιμη ή παράνομη πειρατεία. Χαρακτηριστικό του νησιού υπήρξε μέχρι τα μέσα ακόμη του εικοστού αιώνα η άφθονη οινοπαραγωγή και, μέχρι σήμερα, η κορυφαία ποιότητα του μελιού του.

Τα ερείπια της αρχαίας Πόλης βρίσκονται στο ύψωμα της Αγίας Μαρίνας. Η σημερινή Χώρα αποτελείται από δύο οικισμούς εξαιρετικής κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής, το Κάστρο και το Χωριό. Στον όρμο της Αλοπρόνιας υπάρχει τρίτος οικισμός, προβλήτας και μικρό αλιευτικό καταφύγιο. Αξιοθέατα είναι η Επισκοπή, ταφικό μνημείο του 2ου – 3ου αι. μ.Χ. μετασκευασμένο σε χριστιανικό ναό και το καστρομοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής (1690).

Οι Σικινιώτες συνεχίζουν αβίαστα τα έθιμα και τη φιλοξενία των προγόνων τους. Γνωρίζονται μεταξύ τους σε βάθος γενεών. Οι κοινές εκδηλώσεις τους αποπνέουν άρωμα παλαιού, λεπτού πολιτισμού. Παράγουν σε μικρές πια ποσότητες γεωργικά προϊόντα με την ίδια άριστη ποιότητα και προσπαθούν όπως πάντα να δημιουργήσουν σύγχρονες συνθήκες αξιοπρεπούς διαβίωσης στο νησί, προσέχοντας να μην το πληγώσουν. Το “άστρο” του νησιού έχει φέρει τα τελευταία χρόνια κοντά του πολλούς φίλους που αντιλαμβάνονται και σέβονται τις ιδιαιτερότητες μιας νησιωτικής κοινωνίας και στέκονται στο πλευρό της.

Ακτοπλοϊκή σύνδεση υπάρχει με τον Πειραιά, το Λαύριο και τα περισσότερα νησιά των Κυκλάδων.

 

ΧΡΗΣΙΜΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΣΤΗ ΣΙΚΙΝΟ

Τουριστικό γραφείο Σίκινος: +3022860 51168, +30 6936621946

Λιμεναρχείο Σικινος: +30 22860 51121

Λιμεναρχείο Πειραιάς: +30 210 422600

Ασυνομια στη Σίκινο: +30 22860 51222

Λεωφορεία στη Σίκινο: +30 6937 865 866

Ενοικιαζόμενα ποδήλατα στη Σίκινο: +30 22860 51205, +30 6937865866

Ταχυδρομείο στη Σίκινο: +30 22860 51239

Ιατρείο στη Σίκινο: +30 22860 51211

Βενζινάδικο στη Σίκινο: +30 6972320737

Δημαρχείο στη Σίκινο: +30 22860 51228

 

ΚΑΡΑΒΙΑ ΠΡΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΙΚΙΝΟ

Η Σίκινος είναι μικρό νησί στις νότιες Κυκλάδες με περίπλου 17 ναυτικών μιλίων και πληθυσμό 238 κατοίκων.

Μπορείτε να φτάσετε στη Σίκινο από τον Πειραιά, το ταξίδι διαρκεί περίπου 8 ώρες καθώς το καράβι περνάει από πολλά λιμάνια όπως την Σαντορίνη, την Ιο και την Νάξο. Από την Σίκινο μπορείτε να πάτε στη Φολέγανδρο, στην Θηρασσιά και στην Σύρο.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με δρομολόγια πλοίων

Παρακαλώ πατήστε εδώ!!!

Λιμεναρχείο στη Σίκινο: +30 2286051121

Τουριστικό γραφείο στη Σίκινο: +30 22860 51168

 

ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΤΗΣ ΣΙΚΙΝΟΥ

Η Σίκινος είναι μικρό νησί στις νότιες Κυκλάδες με περίπλου 17 ναυτικών μιλίων και πληθυσμό 238 κατοίκων.

Έχει μήκος 14 χιλιομέτρων και καταλήγει σε δυο κύρια ακρωτήρια: Του Μάλτα στα ΒΑ, 4 ναυτικά μίλια από το νησί της Ίου και του Κάστελλου ή Καρά στα ΝΔ, 5 ½ μίλια από το νησί της Φολεγάνδρου. Προέκταση του Κάστελλου είναι τα μικρά νησάκια Καλόερος και Κάραβος. 1½ μίλι δυτικά του Κάραβου είναι το ακατοίκητο νησάκι της Καρυώτισσας ή Καρδιώτισσας, η Λάγουσσα (Λαγούσσα) των αρχαίων.

Η Σίκινος έχει τρεις οικισμούς: την Αλοπρόνοια, το Χωριό και το Κάστρο.

Αλοπρόνοια είναι το όνομα του μικρού και ήσυχου λιμανιού της Σικίνου. Η μεγαλύτερη παραλία της Σικίνου, το Λιβάδι, βρίσκεται δίπλα στην Αλοπρόνοια, όπου μπορεί κανείς να απολαύσει εξαιρετικό κολύμπι ή ένα νόστιμο γεύμα στις ταβέρνες δίπλα στο κύμα. Ένα σούπερ μάρκετ, ένα ξενοδοχείο και ενοικιαζόμενα δωμάτια υπάρχουν στο μικρό οικισμό της Αλοπρόνοιας. Ένα καφέ στις όμορφες καφετέριες που βρίσκονται κατά μήκος της προβλήτας πριν από την βραδινή βόλτα συνιστάται. Υπάρχουν μπαρ επίσης διαθέσιμα για ένα ποτό το βράδυ. Πάρτε το λεωφορείο για να δείτε την Χώρα και τον ναό της Επισκοπής ή μπορείτε να πάρετε το καραβάκι για να κάνετε εκδρομές στις απόμερες παραλίες σε όλο το νησί.

Η Χώρα της Σικίνου βρίσκεται 3,5 χιλιόμετρα στον δρόμιο φεύγοντας από την Αλοπρόνοια. Η Χώρα αποτελείται από δύο οικισμούς, τα οποία είναι το ένα απέναντι από το άλλο και βρίσκονται σε μικρή απόσταση το ένα από το άλλο: το Χωριό και το Κάστρο.

Το Χωριό, ο παλιότερος οικισμός του νησιού , είναι ένας μικρός λαβύρινθος από στενά σοκάκια, παλιά σπίτια, γραφικές καμάρες, περάσματα, κρυφές γωνιές, ανθισμένα περιβόλια και πέτρινα σκαλιά. Μόλις μπείτε στον οικισμό αυτόν, θα προσέξετε τον σιωπηλό ήχο ενός παλιού κόσμο. Αυτός ο ήχος δεν πρέπει να αγνοηθεί: είναι χαρακτηριστικο του τι έχει να προσφέρει το νησί της Σικίνου.

Το Κάστρο, είναι χτισμένο στην άκρη ενός ψηλού βράχου 280 μέτρα, είναι ένας οχυρωμένος οικισμός (εξ ου και το όνομα) του 15ου αιώνα. Εδώ χτυπάει η καρδιά του νησιού: καταστήματα, καφετέριες, ταβέρνες και η κεντρική ή ακριβέστερα η μοναδική πλατεία του νησιού αποτελεί τον πυρήνα της κοινωνικής ζωής του νησιού. Περιπλανηθείτε να ανακαλύψετε παλιά πέτρινα αρχοντικά, το χρυσό ζωγραφισμένο ξυλόγλυπτο τέμπλο στην εκκλησία της Παντάνασσας και τις παλιές εικόνες στη Βυζαντινή Συλλογή.

Προσπαθήσαμε να σας μαζέψουμε όσες πιο πολλές πληροφορίες για το νησί Σίκινος και θα προσπαθήσουμε εμείς οι ίδιες να κάνουμε τη διαμονή σας στο νησί μας αξέχαστη. Αν χρειαστειτε κάτι το οποίο δεν υπαρχει ή δεν το βρίσκετε, σας παρακαλώ επικοινωνήστε με το [email protected] ή στα τηλέφωνα +30 6934620501 / +30 22840 24879 και θα χαρούμε να σας ακουσουμε.