ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ
Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΓΑΜΟΣ
διακοπές στις Κυκλάδες
Η Ελλάδα είναι μια χώρα πλούσια σε παραδόσεις και έθιμα. Παρόλα αυτά, η γαμήλια τελετή παραμένει ίδια στο μεγαλύτερο κομμάτι της, σε όλες τις πόλεις και τα χωριά της Ελλάδας. Ο ελληνικός ορθόδοξος γάμος αποτελείται από δυο σημαντικά μέρη, τον αρραβώνα και την τελετή του γάμου.
Η γαμήλια τελετή ξεκινάει με τον αρραβώνα. Το ζευγάρι περιμένει στην πόρτα της εκκλησίας όπου ο ιερέας, σύμφωνα με όσα υπαγορεύει η θρησκεία, θα τους ρωτήσει αν είναι δική τους επιθυμία να έρθουν εις γάμου κοινωνία. Έπειτα θα τους οδηγήσει μέσα στην εκκλησία μπροστά από το τραπέζι του μυστηρίου. Ο ιερέας θα ευλογήσει τις βέρες και ο κουμπάρος θα τις περάσει στο δεξί χέρι του ζευγαριού όπου θα αλλάξει τις βέρες τρεις φορές, συμβολίζοντας την ένωση τους «…εις σάρκαν μιαν». Ο ιερέας θα ευλογήσει την ένωση αυτή τοποθετώντας το άμφιο του πάνω στα ενωμένα χέρια του ζευγαριού.
Συνέχεια έχει η τελετή του γάμου, η οποία κορυφώνεται με την στέψη του ζευγαριού. Παλαιότερα, το ζευγάρι κρατούσε δυο αναμμένα κεριά κατά την διάρκεια της τελετής αλλά αργότερα αντικαταστάθηκαν από δυο λαμπάδες, δεξιά και αριστερά από το τραπέζι μυστηρίου. Τα αναμμένα κεριά συμβολίζουν τον Ιησού Χριστό, το Φως του κόσμου σύμφωνα με την χριστιανική θρησκεία, που θα «φωτίσει» και θα ευλογήσει το ζευγάρι στο ξεκίνημα της νέα τους ζωής. Ο ιερέας, κρατώντας τα στέφανα θα σχηματίσει το σημείο του σταυρού στο μέτωπο του γαμπρού και της νύφης πριν τα τοποθετήσει στα κεφάλια τους. Τα στέφανα συνδέονται με μια κορδέλα που αντιπροσωπεύουν την ένωση των δυο αυτών ανθρώπων και το ξεκίνημα της κοινής τους ζωής, του δικού τους «Βασιλείου». Το ζευγάρι ασπάζεται τα στέφανα και ο κουμπάρος θα τα αλλάξει τρεις φορές.
αρχιτεκτονικη στις Κυκλάδες
Μετά από την στέψη, ο ιερέας θα διαβάσει εδάφια από την Βίβλο που αναφέρονται στα καθήκοντα του γάμου. Ο γαμπρός και η νύφη θα πιούν από το ίδιο ποτήρι κόκκινο κρασί και θα μοιραστούν μια κουταλιά μέλι με καρύδια, υποδηλώνοντας ότι είναι έτοιμοι να μοιραστούν μαζί χαρές και λύπες στην νέα τους ζωή. Σειρά έχει ο Χορός του Ησαΐα όπου ο ιερέας οδηγεί το ζευγάρι γύρω από το τραπέζι μυστηρίου τρεις φορές. Ο κυκλικός αυτός χορός συμβολίζει την αιωνιότητα του γάμου. ‘Όπως ο κύκλος, έτσι και ο γάμος δεν έχει αρχή και τέλος. Την ώρα που το ζευγάρι, χορεύει τον χορό του Ησαΐα, οι καλεσμένοι τους ραίνουν με ρύζι και ροδοπέταλα για να «ριζώσει» ο γάμος τους.
Η τελετή τελειώνει με τον ιερέα να σηκώνει τα στέφανα από τα κεφάλια των νεόνυμφων και να λύνει τα ενωμένα χέρια τους με την Βίβλο, θέλοντας να δείξει πως μόνο ο Θεός μπορεί πλέον να μπει ανάμεσα στο ζευγάρι.
Το ζευγάρι θα ευχαριστήσει τους καλεσμένους για την παρουσία τους και έπειτα θα μοιραστούν οι μπομπονιέρες. Αφού το ζευγάρι υπογράψει τις άδειες γάμου, ακολουθεί δεξίωση όπου το νεόνυμφοι χορεύουν τον πρώτο χορό της βραδιάς και έπειτα ακολουθούν οι οικογένειες του γαμπρού και της νύφης.
Λεπτομέρειες με σημασία!
Χριστιανοί Ορθόδοξοι: Για να τελεστεί ένας Ελληνικός Ορθόδοξος γάμος, πρέπει ο γαμπρός, η νύφη αλλά και ο κουμπάρος να είναι χριστιανοί Ορθόδοξοι.
Ο αριθμός Τρία Κατά την τέλεση ενός Ορθόδοξου γάμου επαναλαμβάνεται πολλές φορές ο συγκεκριμένος αριθμός, συμβολίζοντας την Αγία Τριάδα
Βέρες Το κυκλικό σχήμα τους είναι αντιπροσωπευτικό της αιωνιότητας του γάμου. Όπως ένας κύκλος δεν έχει αρχή και τέλος, έτσι και η ένωση του ζευγαριού είναι αιώνια και ατέρμονη.
Στέφανα Συμβολίζουν την ένωση των δυο ανθρώπων και την ανταμοιβή για την αρετή και την αφοσίωση τους. Το ζευγάρι είναι έτοιμο να δημιουργήσει το δικό του «Βασίλειο», δηλαδή το δικό του σπιτικό.
Ρύζι Οι καλεσμένοι ραίνουν με ρύζι το ζευγάρι που χορεύει τον χορό του Ησαΐα, για να «ριζώσει» ο γάμος του ζευγαριού. Το ρύζι, συμβολίζει την ευχή για αφθονία και πλούτο στην νέα ζωή του ζευγαριού.
Παλαιότερα, οι καλεσμένοι έραιναν με σπόρους σιτηρών το ζευγάρι για να ενισχύσουν την γονιμότητα της νύφης και να αποκτήσουν πολλά παιδιά. Κάποιο πολιτισμοί, θεωρούσαν ότι το ρύζι «εξόρκιζε» τα «κακά» πνεύματα και αποσπούσε την προσοχή τους από το νιόπαντρο ζευγάρι
Κρασί Το ζευγάρι πίνει από την ίδια κούπα, δείχνοντας την κοινή ζωή που θα μοιραστεί από εδώ και πέρα. Η ιεροτελεστία αυτή, συνδέεται με το θαύμα του Ιησού Χριστού στην Κανά, στο οποίο μετέτρεψε το νερό σε κρασί.
Μπομπονιέρες Μετά το τέλος της τελετής, μοιράζονται στους καλεσμένους μπομπονιέρες σαν ένδειξη ευγνωμοσύνης για την παρουσία τους στο γάμο. Οι μπομπονιέρες περιέχουν συνήθως μονό αριθμό κουφέτων που συμβολίζουν την «αδιαιρετότητα» του ζευγαριού και τις «πικρές» και «γλυκές» στιγμές που θα γευτούν στην νέα τους ζωή.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
το καστρο στην Αντίπαρο
Η Εκκλησία των Ελλήνων στο θρήσκευμα είναι όργανο πνευματικού πολέμου. Στέκεται στην πρώτη γραμμή μάχης κατά των μισελληνικών αιρέσεων. Δεν δικάζει τον εχθρό. Τον εξοντώνει. Δεν διεξάγει πόλεμο κατά ατόμων. Εξολοθρεύει ομαδικώς τις αντεθνικές δοξασίες. Δεν ψάχνει για στοιχεία που να αποδεικνύουν αξιόποινες πράξεις ατόμων. Η πρώτη ερώτηση που κάνουμε είναι: Λατρεύεις τους Πατρώους Θεούς; Η απάντηση θα καθορίσει την μοίρα του κατηγορουμένου. Αυτή είναι η ουσία του εμπόλεμου Ελληνισμού.
Ο Έλλην σκληρός απέναντι στον εαυτό του, πρέπει να είναι σκληρός απέναντι στον εχθρό. Όλα τα μαλακά συναισθήματα φιλίας, ανοχής, αγάπης πρέπει να καταπνιγούν. Μόνο μία σκέψη, έναν σκοπό έχει στο μυαλό του ο Έλλην Πολεμιστής: Αμείλικτη εξόντωση των εχθρών του Έθνους και του Ελληνισμού. Για τον Έλληνα υπάρχει μία μόνο ευχαρίστηση: Η ολοκληρωτική νίκη στον Ιερό Εθνικο Απελευθερωτικό Αγώνα. Με ψυχρή λογική, μακιαβελλική ηθική και ακούραστη καταδίωξη του στόχου, ο Έλλην Πολεμιστής πρέπει να είναι έτοιμος να πεθάνει και να εξολοθρεύσει οτιδήποτε στέκει εμπόδιο στο δρόμο για την παγκόσμια κυριαρχία του Ελληνισμού.
Με τον όρο αρχαία ελληνική θρησκεία εννοείται το σύνολο των δοξασιών και τελετουργικών δρώμενων που τελούνταν στην αρχαία Ελλάδα με τη μορφή λατρευτικών παραδόσεων, ως πρακτικό θεμέλιο και συμπλήρωμα της ελληνικής μυθολογίας. Καθώς μάλιστα στον αρχαιοελληνικό κόσμο οι θρησκευτικές πρακτικές διέφεραν κατά τόπους, θα μπορούσε πιθανώς να αναφερθεί κανείς σε ελληνικές θρησκείες. Οι λατρευτικές πρακτικές των Ελλήνων εκτείνονταν πέρα από τα όρια της ηπειρωτικής Ελλάδας στα νησιά και τις ακτές της Ιωνίας στη Μικρά Ασία, τη Μεγάλη Ελλάδα (Σικελία και νότια Ιταλία) και στις διασκορπισμένες ελληνικές αποικίες της δυτικής Μεσογείου όπως η Μασσαλία. Το ελληνικό θρησκευτικό παράδειγμα επηρέασε τις θρησκευτικές πρακτικές των Ετρούσκων και ιδιαίτερα τις τοπικές, αστικές λατρείες των Ρωμαίων.